1ον η ζωή στα μάτια μιας 17χρονης είναι τελείως διαφορετική από αυτή στα 18, 19, 20 και παρόλο που η ηλικιακή διαφορά είναι πολύ μικρή όμως αλλάζει όλη η νοοτροπία και το πως σκέφτεσαι. Οπότε αυτό που θες τώρα μπορεί να μην το θες μετά και το αντίστροφο. 2ον Η ζωή και γενικά η κοινωνία που ζούμε έχει προοδεύσει κατά πολύ από ότι παλιά ωστόσο υπάρχουν ακόμα κάποια ταμπού. Πλέον τώρα αν δεν έχεις τελειώσει οποιαδήποτε σχολή δεν μπορείς να στηριχτείς οικονομικά. Πάνε οι παλιές εποχές που έλεγες έχω βγάλει το λύκειο, το γυμνάσιο και πάω να δουλέψω σε κάποια καφετέρια ( χωρίς να το υποτιμώ) ή πωλήτρια πλέον και αυτά απαιτούν προσόντα. Εσύ θα αφοσιωθείς αποκλειστικά στο παιδί και θα βλέπεις ότι χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου. Ειδικά σε τέτοια περίοδο κρίσης όπου οι δουλειές είναι ελάχιστες. 3ον καταλαβαίνω τον συναισθηματισμό σου και την αγάπη σου για το παιδί αλλά νομίζω ότι είναι πιο πολύ θέμα αντίδρασης. Ρώτησες το παιδί αν θέλει να μεγαλώσει χωρίς πατέρα? Ρώτησες το παιδί αν θέλει να ταλαιπωρείται όσο ταλαιπωρείσαι και εσύ για να του καλύψεις τα βασικά? Δυστυχώς, η έκτρωση έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογία της γυναίκας αλλά στην χώρα που ζούμε και στις συνθήκες που υπάρχουν γύρω σου και με την λογική να το πάρεις αυτή είναι η πιο σωστή λύση. Επιπλέον, είναι μεγαλύτερες οι πιθανότητες να αντιμετωπίσεις δυσκολίες παρά να τα βρεις ρόδινα. Το παιδί αυτό θα μπορείς να το κάνεις μερικά χρόνια αφού θα έχεις σπουδάσει κάτι, θα έχεις ωριμάσει περισσότερο και το σημαντικότερο αφού έχεις βρει τον σωστό άνδρα. Αλλά στην τελική είναι δική σου η απόφαση.
