Κοριτσάκι μου....Κουράγιο....Σε βλέπω πολύ αποφασισμένη να κρατήσεις το μωρό σου.Μπράβο σου που έχεις τόση δύναμη αλλά πιστεύω πως πρέπει να το σκεφτείς καλύτερα.Να ζυγίζεις τις συνέπειες και ανάλογα να αποφασίσεις.Είναι πολύ όμορφο που θες να προστατεύσεις το παιδί που κουβαλάς αλλά οι εποχές είναι δύσκολες...Πώς θα το μεγαλώσεις καρδούλα μου το παιδάκι αυτό;Πού θα ζήσεις;Τι θα κάνει αυτό το παιδί χωρίς πατέρα;Κρίση έχουμε..Και να δουλέψεις 400ε θα βγάζεις...Ούτε μόνη σου δεν μπορείς να μείνεις...Θες το παιδάκι σου να είναι άστεγο μαζί σου;Αυτό θες;Και αν πεθάνει από ασιτία;;Δεν ζούμε πλέον στην Ελλάδα που ζούσαμε..Είναι τρομερά δύσκολα τα πράγματα..Δεν υπάρχει κράτος και πρόνοια...Η μαμά μου δούλευε παλιά σε μαιευτήριο και μου έλεγε πόσα παιδιά ανηλίκων μητέρων έμεναν στο νοσοκομείο για χρόνια γιατί οι μητέρες τους δεν μπορούσαν να τα μεγαλώσουν(τα γεννούσαν και δεν μπορούσαν να τα πάρουν από το μαιευτήριο)...Έμεναν στο δρόμο οι περισσότερες και επισκέπτονταν τα παιδιά τους στο νοσοκομείο...Και μιλάμε για μερικά χρόνια πριν την κρίση...Βέβαια φαντάζομαι ότι οι γονείς σου δεν θα σε έδιωχναν...Για εκφοβισμό το λένε..Αλλά και πάλι δεν θα μπορέσεις να του προσφέρεις όσα χρειάζεται...Δυστυχώς δεν βρισκόμαστε Αμερική αλλά Ελλάδα..Καταλαβαίνω πως θα είναι μια επώδυνη διαδικασία η έκτρωση..Συμφωνώ στο ότι το σώμα είναι δικό σου αλλά το μωρό δεν είναι αποκλειστικά δικό σου..Έχει και πατέρα..Έχει και αυτός λόγο σε αυτό...Όπως δεν θα ήταν καθόλου σωστό να κάνεις έκτρωση χωρίς να του το πεις,έτσι και τώρα πρέπει να το συζητήσετε..Ό,τι και να αποφασίσεις,πρέπει να το σκεφτείς πρώτα πολύ καλά...Καλή δύναμη!