Κάνε αυτά που σου λέει η καρδιά σου!!!!!λίγο πριν κλείσω τα 18 βρέθηκα στην ίδια περίπου θέση...οι δικοί μου δεν άντεχαν να με βλέπουν χάλια και παρόλο που προτιμούσαν να το "ρίξω" για να μην "καταστρέψω" τη ζωή μου μου είπαν απλά να κάνω ότι θέλω γιατί αυτό που ήθελαν για εμένα είναι να είμαι ευτυχισμένη...όπως μεγάλωσαν 2 παιδιά (τον αδερφό μου και εμένα) θα μεγάλωναν και 3ο....πιστεύω και οι δικοί σου το ίδιο θα σου πουν αν συζητήσεις μαζί τους και καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι αυτό για εσένα να κρατήσεις αυτό το μωρό...εγώ δυστυχώς άκουσα το "αγόρι μου" που "λάτρευα" και την μητέρα του που μου είπε πως ήμουν εγωίστρια που δεν σκέφτηκα εκείνον πρώτα,αλλά τόλμησα να σκεφτώ τον εαυτό μου και τι θέλω εγώ...αν το κρατούσα ξέρω δεν θα σπούδαζα,θα ήμουν κατατρεγμένη και θα με έδειχναν όλοι με το δάκτυλο (βλέπεις εγώ μεγάλωσα σε χωριό),θα ήμουν πάντα η "πουτανίτσα" που έμεινε έγκυος και δεν παντρεύτηκε ποτέ τον πατέρα του παιδιού!!πάνε σχεδόν 3 χρόνια από τότε και ακόμα δεν έχω σταματήσει να το σκέφτομαι...με το αγόρι αυτό έκανα υπομονή και του στάθηκα σε δύσκολες στιγμές του για 2 χρόνια μετά από αυτό...ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑ...ΕΙΧΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ!!το μόνο που κατάλαβα είναι ότι έπρεπε απλά να κάνω αυτό που ήθελα και να μην ακούσω εκείνον...αυτός έτσι κι αλλιώς θα έφευγε από τη ζωή μου αργά ή γρήγορα...το παιδί εκείνο όμως δεν θα μπορέσω ποτέ να το φέρω πίσω...ειλικρινά;;λατρεύω τα μικρά παιδιά,παρόλα αυτά όμως δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω παιδί κάποια στιγμή...να μπω στη διαδικασία της εγκυμοσύνης ποτέ ξανά!! ακόμα ηχεί στα αυτιά μου ο ήχος της καρδιάς του στο υπερηχογράφημα...πιστεύω θα σκέφτομαι γιατί αυτό το μωρό ναι και εκείνο όχι;;
Σχολιάζει ο/η