Όπως, επίσης, αναφαίρετο δικαίωμα είναι (αποτελεί σχεδόν μία αυτούσια εγκεφαλική, υποσυνείδητη-προστατευτική διαδικασία από τα πρώτα στάδια της ζωής μας), να διακρίνουμε και να κρίνουμε την προβληματική ή ελλειμματική νοημοσύνη (νοητική, συναισθηματική, κοινωνική και τις υπόλοιπες)... ..κάτι που τα εκάστοτε θρησκευτικά-εξουσιαστικά δόγματα ανά τους αιώνες, δημιουργημένα αρχικά, ουσιαστικώς αυθόρμητα, από την πρωτόγονη ανάγκη της ανθρωποκεντρικής ερμηνείας του ανεξήγητου και του φόβου προς αυτό, μεταβαλλόμενα εν συνεχεία σε μορφές, κυρίως, επίσης ανθρωποκεντρικής εξουσίας (καμία απολύτως σχέση με τα [τεχνητά] Θεία...), κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν τον φόβο αυτό, ενισχύοντας τον υπό την μορφή συνειδησιακής ενοχοποίησης, σχεδόν προς κάθε τι ασκούσε αντίδραση στην εκάστοτε θρησκευτική-κατ' επέκταση κάθε μορφής μαζικής εξουσίας (υπό τον έλεγχο την θρησκευτικής), χειραγωγώντας τις μάζες προς ιδίων όφελος και το καταφέρνουν θαυμάσια, φτάνοντας μέχρι και σήμερα να πιστεύουμε σε ανυπόστατες, φαντασιακές ανοησίες, είτε γιατί δυσκολευόμαστε να ερμηνεύσουμε επαρκώς, σε ευρύ φάσμα, κάποια γεγονότα, εξελίξεις ή «φαινόμενα» φυσικά ή μη, είτε γιατί αρνούμαστε συνειδητά (και αυτό είναι το χειρότερο - βασικό και συχνό χαρακτηριστικό των θρησκευόμενων πιστών και όχι μόνο...), να μπούμε στην διαδικασία προσπάθειας ρεαλιστικής ερμηνείας ή προσέγγιση αυτής.Πόσο θλιβερό, αλήθεια!...Υ.Γ.: Το γεγονός ότι κάποιος θέλει να πιστεύει σε φανταστικούς φίλους και σούπερ ήρωες με φωτοστέφανο είναι δικαίωμα του. Από την στιγμή όμως που η «πίστη» του αποκτά εξουσιαστική υπόσταση με νομοθετικό έλεγχο και επιβολή κυρώσεων σε εμένα τον «άπιστο» ή στον οποιονδήποτε «άπιστο» τολμήσει να τον κρίνει και να τον αμφισβητήσει, τότε αυτό δεν λέγεται δικαίωμα...