Δηλαδη η ελογη στοικοτητα να μην είναι καθε κλικ και αριστουργημα ή η καθε μια δημοσιευση καθημερινης απεικονησης μας να μην είναι μπρεσον παει πεταξε απο το παραθυρο;Εχει γινει μια πολιτιστικη αλλαγη οπου η κοινωνικη μετριοπαθεια και το γνωθι σαυτον εχει αντικατασταθει με τον πλεον ανεφαρμοστο ναρκισσισμο της "θεωσης' του ατομου.Ολοι (καλα όχι όλοι απλα μια επικινδυνα επιδραστικη μεριδα του πληθυσμου) εχει πιστεψει πραγματικα ότι μπορει να ξεφυγει απο την ανθρωπινη μοιρα του ατελους ανθρωπου και να εξυψωθει σε ατομικο επιπεδο σε μια μορφη τελειωτητας...ξεχναμε ως κοινωνία όμως ότι η Υβρις της αποπειρας της Θεωσης φερνει την τιμωρία της Νεμεσις...τους ψυχολογους δηλαδη."πως μπορει ΕΓΩ ο Ποκοπικος να εχω φωτογραφία που να μην είναι Τελεια ως μου πρεπει;"Η εξωφρενικη ανοδος των ψυχολογων μονο σε μερικες δεκαετιες σε κοινωνιες που τα υλικα αγαθα και η επιβιωση είναι εξασφαλισμενα οσο πουθενα αλλου στην Ιστορια είναι συμπτωμα και όχι λυση. Κατι δεν παει καλα σε επιπεδο Πολιτισμου, το βλεπουμε στις Τεχνες, τα τραγουδια σταματησαν ανα εξιστορουν ανθρωπινες εμπειριες και χαΪδευουν τον εγωκεντρισμο , οι ανωδικες μορφες τεχνης είναι εφημερες και μικρες (περφορμανς, ινσταλεσιον κτλ), μονο οι κλασσικες εικαστικες τεχνες καπως αντιστεκονται ως οι γραιες της γειτονιας.Δεν είναι μονο η ανωδος των ψυχολογων αποτελεσμα τγης Υβρεως αλλα και η σταθερη ανωδος της ασυναισθητης αγανακτησης των παντων με τους παντες...οταν δεν δεχεσαι την Ατελη Φυση του Ανθρωπου, αγανακτεις παντου και διαρκως με κατι."Πως μπορω ΕΓΩ ο Ποκοπικος να ανεχθω κατι που διαφωνω; Αφου ΕΓΩ ως θεωμενος ανθρωπος εχω την αληθεια.Δεν σταματησαμε ποτε να είμαστε ειδωλολατρες απλα για πρωτη φορα στην Ανθρωπινη Ιστορια αναγαμε τους εαυτους μας σε ειδωλα λατρειας και αυτο είναι προβλημα σε Υπαρξιακο επιπεδο. Ο Πολιτισμος μας με οδηγο τις Τεχνες πρεπει να θυμηθει τις εποχες που ο Πολιτισμος εξυμνουσε την Ανθρωπινη Ατελεια.
