Δε με ξάφνιασε η αντίδραση της Τάρα. Μεγάλωσα με τη Λούλου, μια εχθρική για τους ξένους Σιαμέζα. Ομως η Λούλου είχε κακοποιηθεί όταν ήταν μικρή με ξύλο, βασανισμό. Η μαμά μου ήταν η λατρεία της, ο άνθρωπός της. Όταν γεννήθηκα, αντί να ζηλέψει η γάτα, καθόταν καραούλι κάτω απ'την κούνια, δίπλα στο πορτ μπεμπέ, όπου ήμουν. Δάγκωνε ακόμα και τη γιαγιά μου όταν με πλησίαζε. Άφηνε μόνο τη μαμά μας να πλησιάσει. Η Λούλου ήταν το μικρό αγγελάκι μου, φύλακας πιστός. Κι αν είχε ζήσει τόσο πόνο, με γενναιοδωρία μας εμπιστευόταν. Με αγάπη αγνή. Έσβησε όταν ήμουν 11 στην αγκαλιά της μαμάς μας, γουργουρίζοντας.Οι γάτες δεν είναι κακές ή εκδικητικές ή μοχθηρές. Είναι μικρές ντίβες, απλά.