Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα ή ήλπιζα να ακούσω πως 'ναι, γίνεται και με καλές συμβουλές, το έχω δει να συμβαίνει'. Το ότι εγώ δεν πολυπιστεύω πως γίνεται, δε σημαίνει πως έτσι είναι. Και θα μου άρεσε να το ακούσω αυτό και όντως τώρα που το λες, θυμάμαι πως πολλοί έχουν αναφέρει στη στήλη πως έχουν βοηθηθεί. Καταλαβαίνω λοιπόν πως ναι, γίνεται κάποιες φορές με καλές συμβουλές και είναι τόσο ανακουφιστικό που συμβαίνει, ευχαριστώ που μου το θύμησες. Επίσης συμφωνώ απόλυτα με τη φράση της Rosa ''Αλλού είναι το ζήτημα.γιατί επιμένεις να νομίζεις ότι δεν θα επιβιώσεις χωρίς αυτούς.Γιατί;''. Αυτή η φράση για μένα είναι η ουσία της υπόθεσης και για αυτό και μίλησα για πυρηνικούς φόβους. Ίσως ο άνθρωπος αυτός να νιώθει ακόμα αυτόν τον παιδικό φόβο που έχουν τα παιδιά πως χωρίς τους γονείς τους δε θα επιβιώσουν ούτε ψυχικά ούτε σωματικά, κοινός παιδικός φόβος, που ίσως σε αυτόν εξακολουθεί να υφίσταται αφού δε 'μεγάλωσε'. Το ότι έκανε παιδί είναι άσχετο, παιδιά κάνουν και όσοι μεγάλωσαν στο σώμα και όχι ψυχικά, συμβαίνει δυστυχώς πάρα πολύ συχνά. Όταν έχει κανείς παιδί δεν ξεπερνάει πάντα τους φόβους του προκειμένου να το προστατεύσει. Όχι αν οι φόβοι είναι πολύ βαθείς και τρομακτικοί.Όλα αυτά βέβαια μπορεί να μην ισχύουν, ο ανθρώπινος ψυχισμός είναι τόσο πολύπλοκος, που κάνει αυτές τις κουβέντες λίγο... του ποδαριού. Τα λέω λοιπόν αυτά που λέω, εν γνώσει αυτής της παραμέτρου. Όμως εδώ ανταλλαγή γνωμών κάνουμε, σωστά;Χρησιμοποίησα τη λέξη ΄οδηγίες' γιατί αυτό ένιωσα έντονα με τις πολλές και κοφτές ερωταπαντήσεις που του έθεσε η Rosa και με τη συχνή χρήση προστακτικής. Ίσως έχεις δίκιο και έκανα λάθος.