Δεν απαντώ για λογαριασμό της rosa nera αλλά επειδή βρίσκω εξαιρετική την προσέγγιση της, ακριβώς επειδή δεν δίνει οδηγίες για το τι να κάνει ο #1, αλλά πώς να σκεφτεί. Πολλές φορές έχει αναφερθεί σε ερωτήσεις εδώ, πόσο άλλαξε ο τρόπος σκέψης αναγνωστών. Συμφωνώ απολύτως με το ότι οι οδηγίες και οι εντολές δε βοήθησαν ποτέ κανέναν, όπως μερικά σχόλια που ουσιαστικά κάνουν διαπιστώσεις, καταγγέλλουν και δίνουν εντολές "είσαι ένας βολεμένος βλάκας που εκμεταλλεύεται τη γυναίκα του, βρες αλλού δουλειά αφού δε σ'αρέσει και κόψε σχέσεις με τους γονείς σου". Πολύ εποικοδομητικές παρατηρήσεις και συμβουλές (not). Οι γονείς του φρόντισαν να του μάθουν πως είναι ανίκανος να αναλάβει ευθύνη και φυσικά θα φοβάται την ευθύνη. Κάποια παιδιά αντιδρούν και άλλα υποκύπτουν στην επίδραση των γονιών τους, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, σε κανένα επίπεδο.Ο λόγος που στον #1 δεν προτείνεται, κατά τη γνώμη μου, η ψυχολογική υποστήριξη, παρόλο που βεβαίως θα βοηθούσε, είναι επειδή έχει παιδί, και όταν έχει κανείς παιδί, ξεπερνάει τους φόβους του προκειμένου να το προστατεύσει. Κι εδώ δεν έχουμε έναν φόβο που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του παιδιού, αν ο γονιός αποφασίσει να τον αντιμετωπίσει ευθέως. Απλά, ο γονιός ξεχνάει το παιδί που γέννησε και μένει στο παιδί που κουβαλάει μέσα του.