#4Kι όχι μόνο αυτό (ότι δηλαδή σιχαινόμαστε το άγνωστο) αλλά και κάτι ακόμα που εξηγεί και γιατί "ξανασμίγουν" τόσο συχνά οι χωρισμένοι. Οι άνθρωποι έχουν καλωδιωμένες κάποιες ανάγκες (βιολογικές ως επί το πλείστον) η στέρηση των οποίων τους προκαλεί ένα είδος "πόνου" (πχ. η δίψα ή η πείνα ή το κρύο). Έχουμε λοιπόν την τάση να αποφεύγουμε τον πόνο. Η μοναξιά κι ο χωρισμός επίσης βιώνεται ως πόνος (συναισθηματικός). Επομένως κάνουμε οτιδήποτε είναι δυνατόν για να ανακουφιστούμε. Έστω και προσωρινά. Το να γυρνάμε σε κάποια κατάσταση που μας απάλυνε την μοναξιά μας είναι κυρίως αυτή η ανάγκη. Να απαλύνουμε τον πόνο. Άτομα με χαμηλή αντίσταση στον πόνο λοιπόν (και την μοναξιά και την στέρηση) είναι πιο επιρρεπή να ανακάμπτουν ακριβώς γι'αυτό τον λόγο σε σχέσεις που γνωρίζουν με την λογική ότι δεν έχουν πολλές πιθανότητες βελτίωσης αλλά που τους είχαν δώσει στο παρελθόν κάποιες καλές αναμνήσεις και τους κάλυπταν εν μέρει αυτή την ανάγκη συντροφικότητας.
