#1Συλληπητήρια. Είναι μια απώλεια που δεν αναπληρώνεται με τίποτα. Πάντως αυτό που λέει η Λένα είναι και το ενδεδειγμένο ("Πάρε εσύ τηλέφωνο πριν τις γιορτές και πες τους ότι θα θέλατε παρέα. Αν έχεις κουράγιο, κάλεσε τους εσύ, φτιάξε εσύ το φαγητό, πες στον πατέρα σου να σε βοηθήσει. Ή πες μόνο στον αδερφό σου και στην κοπέλα του. Ή πρότεινε στον αδερφό σου να κάνετε κάτι στο δικό του σπίτι.")Είναι λάθος πρακτική στη ζωή να "τεστάρουμε" τους άλλους περιμένοντας να πάρουν εκείνη πρωτοβουλία. Καλύτερα να πάρουμε εμείς πρωτοβουλία. Το πολύ πολύ να μας αρνηθούν που δεν νομίζω ότι συμβαίνει τόσο συχνά όσο φοβόμαστε (πολλοί άνθρωποι είναι διακριτικοί και δεν θέλουν να επιβάλλουν την παρουσία τους σε στιγμές πένθους. Μάλιστα είναι και θέμα "ετικέτας" κάποιες φορές). Ενώ αλλιώς προεξοφλούμε την μοναξιά... Μάλιστα θα έλεγα ότι αν οι φίλοι σου έχουν γονείς που έχουν ήδη γνωριστεί με τον πατέρα σου -κι αν ο πατέρας σου δεν έχει αντίρρηση φυσικά- να τους καλέσεις εσύ σπίτι. Μαγειρέψτε καθένας από κάτι και συγκεντρωθείτε για να γιορτάσετε την φιλία σας. Οι γιορτές είναι γιορτές αγάπης κι όχι ντε και καλά μόνο οικογενείας.
