#1Έχω ακούσει πολλά σχόλια για αυτά που τρώω στη δουλειά αλλά και έξω. Και το θεμα είναι ότι λόγω προβλήματος υγείας πρέπει να τρώω και πολύ συγκεκριμένα πράγματα και πολύ συγκεκριμένες ώρες. Εγώ λοιπόν επειδή βαρέθηκα να ακούω το μακρύ και το καντό του καθενος άρχισα να λέω ότι έχω ινσουλινοαντίσταση, και ευχαριστώ πολύ αλλά προτιμώ να ζήσω τη ζωή μου χωρίς ενέσεις ινσουλίνης κι ας με κοροϊδεύετε για το καρότο που τρώω. Όχι μόνο σταμάτησαν τα σχόλια αλλά από τότε στη δουλειά όλοι μου λένε μπράβο που αντέχω και τρέφομαι έτσι και το διατηρώ.Πάντως οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν μεγάλοι κάφροι ό,τι και να τους πεις. Κάποτε είχα πάει για φαγητό με τον τότε φίλο μου και κάποιους φίλους του. Μια κοπέλα στην παρέα όταν είπα ότι δεν τρώω λευκό ψωμί και τηγανητές πατάτες και δε θα πιω τσίπουρο γιατί δεν κάνει με τα φάρμακα που παίρνω γύρισε και είπε "καλά ούτε τρώει, ούτε πίνει,που την βρήκες αυτήν;" Δεν είπα τίποτα αλλά μέσα μου έβραζα κυρίως με τον φίλο μου που απλά γέλασε με την καφρίλα. Γιατί δεν είπα τίποτα; Γιατί δεν είχα καμία όρεξη να ασχοληθώ με την ηλιθία και να χαλαστώ εγω!