#1 είχα το ίδιο θέμα με το φαγητό από το σχολείο. Είχα κάποια μικρά ζητήματα υγείας, απειροελάχιστα, που ρυθμιζόταν με σωστή διατροφή, συν 25 κιλά που έχασα ως έφηβη και έπρεπε να διατηρηθούν. Ίσως η φράση που σιχαίνομαι πιο πολύ είναι "αφού είσαι μια χαρά γιατί κάνεις διατροφή???" ΓΙΑΤΊ ΆΜΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΔΕ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ"Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αυτό το σχόλιο ο κόσμος νόμιζε ότι το έκανε για καλό.Όσο σπούδαζα, επειδή δεν ήθελα να δίνω εξηγήσεις που δημιουργούν και άλλες ερωτήσεις όπως "έχω χάσει 25 κιλά και τα διατηρώ" "έχω χοληστερίνη από όταν ήμουν μωρό" έφτιαξα το "δε νιώθω καλά το στομάχι μου" και ήμουν πολύ χαρούμενη γιατί με άφηναν ήσυχη να μην τρώω όταν βγαίναμε για πίτσα και δε ρωτούσαν. Το θέμα είναι ότι άρχισαν να με ρωτάνε για το πρόβλημα με το στομάχι μετά, αν το χω κοιτάξει, αν παίρνω κάποιο χάπι ,ένας μου έδωσε και τηλέφωνο γιατρού και κατάλαβα ότι η δικαιολογία μου έμπαζε.Στην Αγγλία όμως για μεταπτυχιακό πέρασα ζάχαρη. Ο καθένας έτρωγε τα δικά του αλλά τρώγαμε όλοι μαζί, ακόμα και στα εστιατόρια που εκεί έχουν πιο πολλές επιλογές. Ο ένας είναι gluten free, ο άλλος vegetarian, ο άλλος vegan, ο άλλος είναι σε ραμαζανι ο άλλος δεν τρώει χοιρινό ο άλλος κάνει τη δίαιτα της σούπας, ο άλλος ομοιοπαθητική, ο άλλος πίνει μόνο detox tea. Το μόνο που χρειαζόταν τελικά είναι να λέω "τρέφομαι συγκεκριμένα" και οι ερωτήσεις τελείωναν. Πλέον λέω "Τρέφομαι συγκεκριμένα διότι για μένα έτσι πρέπει" και αν ρωτάνε γιατί ξανά λέω " διότι έτσι πρέπει". Στους κοντινούς μπορείς να εξηγήσεις κάποια στιγμή αλλά οι άσχετοι μετά το τρίτο "για μένα έτσι πρέπει" δεν ξαναρωτάνε.
