Ταξιδεύω εδώ και χρόνια, πολύ συχνά από την Αθήνα με το αυτοκίνητο, μεγάλα ταξίδια (πχ Κόνιτσα, Παρανέστι, Νεάπολις Βοιών), όπου σταδιακά το ραδιόφωνο απέκτησε πολύ σημαντικό ρόλο κατά την διάρκεια της οδήγησης.Δεν επεδίωκα εξ αρχής να ακούω ΕΡΤ (1ο, 2ο, 3ο πρόγραμμα), αλλά ήταν μονόδρομος τελικά. Οι άλλες επιλογές μου, ήταν ιδιωτικοί σταθμοί, συνήθως τοπικοί, με παπαρολογίες, ατελείωτα σκυλάδικά και κυκεώνες διαφημίσεων (συνήθως τύπου "Μάκης, οι καλύτερες σπαλομπριζόλες").Έτσι, η αίσθηση απωλείας που ένοιωσα κατά την περίοδο του "μαύρου", ήταν τεράστια. Τότε συνειδητοποίησα σε τι φρικτή δικτατορία ζούμε... Οι λίγες περιοχές που ακουγόταν ακόμα η Ελεύθερη ΕΡΤ, ήταν για μένα αντίστοιχες με Θύλακους Αντίστασης, απέναντι σε ένα απολυταρχικό καθεστώς. Και η μελωδία του "Τσομπανάκου", έγινε ένας 2ος Εθνικός Ύμνος... Σας τον βάζω εδώ:https://www.youtube.com/watch?v=_4_R9oym6jUΤο αρχείο της ΕΡΤ, δεν τους δωρήθηκε από κάπου και αυτοί απλώς το εκμεταλλεύονται. Το έφτιαξαν μόνοι τους, οι ίδιοι οι εκάστοτε εργαζόμενοι της ΕΡΤ, από γενιά σε γενιά και συνεχίζουν να το εμπλουτίζουν, να το βελτιώνουν, να το μελετούν και φυσικά να το χρησιμοποιούν επωφελώς. Είναι αυτοί οι ίδιοι που τώρα τους κατηγορείτε πως πεθαίνουν από αιμορραγίες, λόγω του πολλού ξυσίματος...Μετά το "μαύρο", τα νησιά του Αιγαίου απόμειναν χωρίς καμμία ελληνική φωνή στα ερτζιανά. Κατακλύζονται όμως, από πληθώρα τουρκικών ραδιοσταθμών. Δεν χρειάζεται να πάτε μακρυά (πχ Χίος). Κάντε μια βόλτα μέχρι την ανατολική πλευρά της Κέας ή της Άνδρου και βάλτε το ραδιόφωνο να παίξει.Θα ήθελα να κάνω πιο ουσιαστική κριτική, αλλά δεν έχει νόημα να γράφω πράγματα που δεν θα δημοσιευθούν ποτέ. Ακόμα και αυτό εδώ το "soft" κινδυνεύει, ιδιωτικός τομέας γαρ, αρέσκεται στους μονολόγους...