#1 Υποθέτω ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας σου δεν καταλαβαίνεις κάποια πράγματα. Έχεις κάποια ελαφρυντικά αλλά δε δικαιολογείσαι πλήρως.Δεν σε κρίνω. Κάπως έτσι ήμουν κι εγώ στην ηλικία σου, με μια μεγάλη διαφορά: αποφάσισα να αναλάβω τις ευθύνες μου, να τελειώσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα τη σχολή μου (φαντάσου ήθελα να πάω Erasmus, οι γονείς μου είχαν την οικονομική δυνατότητα να με στηρίξουν αλλά δεν ήθελαν) και μετά να πάρω τη ζωή στα χέρια μου.Θα ήθελα να ήταν οι γονείς μου πιο υποστηρικτικοί; Σαφώς!Θεωρώ ότι αν ξεκινούσα από μια άλλη βάση (και δεδομένου ότι πάντα ήμουν άριστη μαθήτρια, "καμάρι" των καθηγητών, κ.τ.λ.) θα ήμουν καλύτερα τώρα;Ναι, το θεωρώ.Έκατσα να κλαίω;Όχι.Με τις δυνατότητες που είχα και με κάποιες (μικρές θεωρώ) στερήσεις προχωράω στη ζωή μου. Δουλεύω, πληρώνω το μεταπτυχιακό μου (το οποίο δεδομένων των συνθηκών είναι πολύ κοντά σε αυτό που θέλω, όχι το τέλειο αλλά αξιοπρεπέστατο για τις προσδοκίες μου), προσπαθώ να προχωράω στη δουλειά μου, να διατηρώ (παρόλες τις δυσκολίες) ένα μικρό αλλά σταθερό εισόδημα και έχω την ικανοποίηση πως όλα αυτά τα κέδρισα με προσωπική δουλεια!Δεν τα λέω όλα αυτά για να πω κάνω προσωπική επίδειξη. Άλλοι έχουν καταφέρει πολλά περισσότερα και με πολύ λιγότερα μέσα. Απλά λέω ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουν αντίστοιχες εμπειρίεςΤο να κλαίγεσαι και να κατηγορείς τους άλλους, δεν βγάζει πουθενά.
