"Ωραία χρόνια"με πανεθνικό αρχαιολατρικο κιτς ντελίριο."ωραία χρόνια" που έπρεπε να μάθουμε να μισούμε από τη μια μέρα στην άλλη, παιδιά που καναμε παρέα τα καλοκαίρια.τη μια χρόνια μπαλιτσα όλοι μαζί,την άλλη έπρεπε να παίξουμε μπουνιές.Έναν λαό φτωχο(και ακομα είναι) και μπερδεμένο μας τον παρουσίαζαν σαν διαβόλους με δυο κεφάλια.σε εποχές που οι δικοί τους θερμοαιμοι ήταν ένα μικρό ποσοστό."ωραία χρόνια"που τους πρώτους αλβανούς που ήρθαν εκείνοι την εποχή,οι ΠΑΝΤΕΣ τους συμπεριφερομασταν σαν ζωα.αλλα αυτό είναι άλλο θέμα."ωραια χρονια" που στο σχολείο τραγουδούσαμε το"μακεδονια ξακουστή" σαν φαντάροι.που ελάχιστες νηφαλιες φωνές ήταν μονομιάς προδοτικες.που ο γυμνασιάρχης του σχολείου κάλεσε τους γονείς μου και ήθελε σε συμβούλιο καθηγητών να πάρω αποβολή γιατί κοροιδεψα εθνικά μας σύμβολα.γιατι;...επειδη στο βιβλίο της ιστορίας τόλμησα κατω από την προτομή του Αλεξάνδρου να γράψω "μέγας αλεξανδρος ο μεξικανός".εγω ο αλήτης.Για τα καραγκιοζιλίκια των γειτόνων τώρα,βάλαμε και μεις το χεράκι μας.και είμαστε οι εχθροί που χρειάζονται για να ξεχνάνε το δικό τους χαλί.Και ναι πιστεύω ότι το ανδραγαθήματα των χρυσαβγουλων έχουν την απαρχή τους εκεί,στα πρώτα χρόνια των 90's