Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το προσφυγικό-μεταναστευτικό (που κακά τα ψέματα, μας ποναει επειδή μας αγγίζει.Όταν πριν μια 10ετία Αφρικανοί πνίγονταν στα περάσματα προς Ισπανία, δε θυμάμαι να ενδιαφερόμασταν)πιστεύω ότι είναι μια καλή ευκαιρία να μάθουμε τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κοσμο.Σύγχρονη χώρα αντιμετώπιζε για 40 χρόνια εμφυλιακή σύκρουση, η οποία είναι υπευθυνη για εξαφανίσεις πολιτών της, απαγωγές, εκτοπισμούς κατοίκων (τι μου θυμίζει?), τουλάχιστον 1 σφαγη στο πανεπιστήμιο της πρωτεύουσάς της...φυσικά εμείς ζούμε στην άλλη άκρη και όλα αυτά μας φαίνονται ιστορίες για αγρίους ("εμπορους κοκας", γιατί κάπου στο Narcos, πήρε το μάτι μας κάτι αντάρτες).Όσο για τους κατοίκους της Μυτιλήνης (τις γιαγιάδες, τους ψαράδες και όλους όσους σώζουν ή βοηθάνε τους πρόσφυγες)καλό είναι να τους θυμόμαστε συνέχεια, και να τους έχουμε ως σημείο αναφοράς για τον ανθρωπισμό τους, και όχι να τους θυμόμαστε απλά ως "τροπαιούχους" ενός Νόμπελ.
