#4 παροτι συνδιαστικα οι 2 αυτες παρατηρησεις χτυπανες οντως καποιες καμπανες, το να πεις καποιες φορες ψεμματα για το τι κανεις και το που εισαι μπορω να το καταλαβω. με το αγορι μου εχουμε και οι δυο πολλα ατομα στον οικογενειακο μας κυκλο που ειτε επειδη εχουν αναγκη και στηριζονται πανω μας, ειτε επειδη μας θελουν παρεα, επικοινωνουν καθημερινα μαζι μας για να βρεθουμε, να περασουμε να μας δωσουν φαγητο, να μας δουν κτλπ. εργαζομενοι και οι δυο, ειναι πολυ δυσκολο οσο κι αν τους αγαπαμε να τους προλαβουμε ολους χωρις να απομακρυνθουμε στο τελος μεταξυ μας. και το να εξηγησεις συνεχεια σε καθε εναν ξεχωριστα καποια πραγματα δεν ειναι ευκολο. Οταν δε τα ατομα ειναι και μεγαλης ηλικιας με ποιο παλιες συνηθειες, ειναι ακομα πιο δυσκολο. Στο τελος κανεις οτι καλυτερο μπορεις και λες καμια φορα μικρα ψεμματα για να μην στεναχωρησεις κανεναν. Δεν ξερω αν αυτη ειναι και η δικη σας περιπττωση, ηθελα ομως να αναφερω μια διαφορετικη οπτικη πανω στο συγκεκριμενο θεμα
