Σε ένα κρεσέντο ασυγκράτητης γραφικής βίας και splatter, αυτή η συνέχεια των "300" σερβίρει ξεδιάντροπα υποκουλτούρα και βολτάρει κοντά στον πάτο του κινηματογραφικού σύμπαντος. Οι ιστορικές ανακρίβειες, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι αναμενόμενες, αλλά, μερικές φορές, φαίνεται πως και η πιο σουρεαλιστική φαντασία ηττάται. Ο θεατής θα... θαυμάσει από σεξουαλικές περιπέτειες μεταξύ Θεμιστοκλή και Αρτεμισίας (σε μια σκηνή που θα μπορούσε να ονομαστεί "'Έτσι... μαμάνε οι Έλληνες"), μέχρι "καμικάζι" Πέρσες, ενώ που και που θα ακούγεται και κανένα φιλο-δημοκρατικό ρητό για τα μάτια του κόσμου. Εκτός αυτών, η σκηνοθεσία του Νόαμ Μούρο είναι εμφανώς υποδεέστερη αυτής του Ζακ Σνάιντερ ("300") και θα ταίριαζε περισσότερο σε βιντεοπαιχνίδι παρά σε ταινία της μεγάλης οθόνης. Η μόνη που διασώζεται από αυτή την αιματοβαμμένη περιπέτεια είναι η... τρομακτική Εύα Γκριν, ως διαβολική Αρτεμισία.(http://armageddon-news.blogspot.com/2014/03/300-300-rise-of-empire.html#ixzz2vhFIoxQV)