Ο κ. Dawkins, βάσισε όλη του την αμπελοφιλοσοφία στο «cum hoc ergo propter hoc». Πιο λαϊκά: το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα ο αστυνομικό είναι μπουζούκι. Πιθανόν να ισχύει κάποιες φορές, όντως υπάρχουν πολλοί αστυνομικοί μπουζούκια, αλλά μόνο ως σύμπτωση! Το θέμα είναι κατά πόσο αυτό που αντιμάχεται ο κ. Dawkins, είναι κάτι έξω από την ανθρώπινη φύση; Και δεν εννοώ απλά και μόνο το Θεό, αλλά την γενικότερη αντίληψη του περί πίστης. Είναι η πίστη έμφυτη και αναγκαία στον άνθρωπο; Οι επιστήμονες λένε ναι: Newberg, Waldman, Azzone, Dennet, Woolhouse και πολλοί άλλοι, πλείστοι εκ των οποίων δεν ανήκουν σε κάποιο δόγμα ή θρησκεία. Η πίστη – ή πεποιθήσεις – υπάρχουν στον άνθρωπο έμφυτα και αναπτύσσονται περεταίρω στη διάρκεια της ζωής του. Βασίζονται σε 4 άξονες: Αντίληψη, Νόηση, Κοινωνική αποδοχή και Συναισθηματική αξία. Με βάση αυτή τη θεώρηση, όλοι οι άνθρωποι εν δυνάμει θα μπορούσαν να πιστέψουν σε έναν θεό, μια αρχή ή σε έναν μη θεό και σε καμία αρχή, ανάλογα με τις συνθήκες που ζουν και του επιβάλλει το περιβάλλον τους. Η μόνη διαφορά είναι ότι χρειάζεται και η αναγνώριση της αξίας της όποια πεποίθησης στο προσωπικό επίπεδο. Για τον κ. Dawkins η πεποίθηση του, που λαμβάνει αξιακό χαρακτήρα είναι ότι «Δεν υπάρχει θεός». Προσπαθεί να το αποδείξει με το αναπόδεικτο της ύπαρξης του θεού. Εφαρμόζει λοιπόν μια «χουντικής αντίληψης» που ανάγεται στο «ότι δεν επιτρέπεται τότε απαγορεύεται». Ευτυχώς η επιστήμη αλλά και η λογική είναι αρκετά πιο open minded από την άποψη αυτή του κ. Dawkins.