αχχχχ...τι μου θύμισες! ΤΖοκόντα εμείς, τα αγαπημένα μου γιατί ήταν κριτσανιστά. Η μαμά μου δεν τολμούσε να τα αφήσει στην φοντανιέρα, γιατί θα τα εξαφανίζαμε. Έτσι τα έκρυβε κάθε φορά σε διαφορετικό μέρος. Πάντα τα ανακάλυπτε η μεσαία αδερφή, που ήταν υπερβολικά αδύνατη, και πάντα το βάρος έπεφτε σε μένα, που ήμουν η στρουμπουλή! Άδικος κόσμος....