@ΠολιτηςΧΚάπως έτσι ένιωσα κι εγώ πριν από ενάμιση χρόνο, που είχαμε ένα δείπνο για τα μέλη κάποιων θυγατρικών που παρακολουθούσαν ένα σεμινάριο στην Αθήνα. Οι καλεσμένοι μας ήταν διαφόρων εθνικοτήτων: από Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σκόπια, Κύπρο, Μάλτα, Τουρκία, ένας Άγγλος και ένας Βραζιλιάνος. Το μαγαζί είχε ζωντανή μουσική και έτυχε να βρίσκεται εκεί η Γ' τάξη ενός Γυμνασίου από την Ήπειρο συνοδεία 2-3 καθηγητών. Οι καλεσμένοι μας, ακόμη και οι Τουρκάλες (επειδή ανέφερες την γλώσσα), είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό με την ενέργεια των μαθητών να χορεύουν ασταμάτητα επί ώρες χωρίς την βοήθεια αλκοόλ! ΟΚ, δεν μπορώ να πω ότι εγώ αισθάνθηκα άσχημα μπροστά στους καλεσμένους μου, γιατί η μουσική δεν ήταν τόσο σκυλοπόπ, αλλά μέσα μου ήμουν απαρηγόρητη που η νεολαία μας συνεχίζει και θα συνεχίσει να εκπαιδεύεται σ' αυτόν τον ρυθμό της διασκέδασης.
