Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας! Πολλά χρόνια είχα αυτό το δίλημμα: να διαχωρίσω ή όχι τον άνθρωπο απ' το έργο του; Είχα την τύχη από πολύ μικρή να συναναστραφώ ενδιαφέροντες, ταλαντούχους ανθρώπους. Τα πρώτα χρόνια έπεφτα συνέχεια απ' τα σύννεφα (και δεν άνοιγε και το άτιμο το αλεξίπτωτο!) Πρόσφατα το πήρα απόφαση και το διατυμπανίζω με κάθε ευκαιρία στον εαυτό μου:"Διαχώρισε τον άνθρωπο απ' το έργο του, κράτα το έργο και κόψε και την καλημέρα στον άνθρωπο, αν δεν σου κάνει. Μην τον κάνεις παρέα, ρε παιδί μου!" Παρόλ' αυτά, δεν μου έχει τύχει ποτέ να γνωρίσω μεγαλοφυείς ανθρώπους (όχι απλά ταλαντούχους!) που να μην είναι σε απόλυτη συνάρτηση με το έργο τους. Ακόμα κι αν δεν μου αρέσει ο χαρακτήρας τους. Δεν είμαστε μόνο άσπρο, ή μαύρο. Η σκιά μας είν' αυτή που αναδεικνύει το φως!