"Σοφίᾳ γὰρ ἔκ του κλεινὸν ἔπος πέφανται· τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν, ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν" - Αντιγόνη του Σοφοκλή. Στη σύγχρονη εκδοχή του προκύπτει ως "μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι". Λυπάμαι αλλά η περίπτωση Χρονά, ανθρώπου Χρονά, από τον οποίο προκύπτει κι η ιδιότητα ποιητή, [....]Μου προκαλεί λύπη, σχεδόν οίκτο, να βλέπω έναν αυτοαποκαλούμενο διανοούμενο, με τέτοιο πνευματικό έργο πίσω του, να περιφέρει το ηθικό του κουφάρι και την πολιτιστική του γύμνια σαν την χειρότερη κατίνα εκεί έξω. Λόγος ανεμάρτιστος, τρικυμία εν κρανίω, σύγχιση και σύγχυση που αναρωτιέσαι που εδράζεται, γιατί λογική και δικαιολογημένη βάση δεν διαθέτει.Η πραγματική μεταμέλεια, η προκύπτουσα ταπεινότητα κι η αναγνώριση της αστοχίας, μπορεί να καταστήσει ακόμα και το πλέον επαίσχυντο σχόλιο σε μια δεύτερη, τρίτη και τέταρτη ευκαιρία στην συνείδηση του κόσμου. Αντί όμως για την προφανή επιλογή, ο Χρονάς καταλήγει να στέκεται οπλισμένος σαν αστακός πίσω από την κατάπτυση δήλωσή του, να την υπερασπίζεται μανιωδώς και να θεωρεί πως επιτελεί και κοινωνικό έργο αυξάνοντας τις πωλήσεις της Johnson & Johnson, με κομπλεξισμό μάλιστα που εκπλήσσει και αναρωτιέσαι που βρισκόταν επί τόσα χρόνια καλά κρυμμένος (ή μήπως δεν βρισκόταν;).Κι είναι να απορείς με την νεά αυτή επίθεση αγάπης. Όταν έψαξα στο παρόν site μέσω της αναζήτησης το όνομά του, προέκυψαν τόσα αποτελέσματα που νόμιζα πως διέθετε αποκλειστική στήλη, για να επιβεβαιωθεί εκ νέου πως ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος. Ο Χρονάς τα χώνει αδιακρίτως μέσα από έναν κυκεώνα ύβρεων, εμπλέκοντας τους πάντες όλους κι αφήνοντας μόνο έξω τους Νεφελίμ ως μη πιθανούς πρωτεργάτες της πνευματικής του εξόντωσης. Κι όμως θα αρκούσε απλά ένας καθρέφτης για να του δείξει το δρόμο προς τον μοναδικό ένοχο.