Το μειζον θεμα δεν ειναι ,δυστυχως,οτι χρειαστηκαν δεκα ολοκληρα χρονια για να αποφανθει τελεσιδικα η Δικαιοσυνη επι μιας υποθεσεως οπου το οπτικοακουστικο υλικο αποτελουσε τον απολυτα αδιαψευστο μαρτυρα για το δικαιο του παθοντος φοιτητου.Το χειροτερο ειναι οτι ,ακομη και τωρα, ειναι πολυ αμφιβολο εαν το κρατος θα εφαρμοσει την τελεσιδικη αποφαση του ΣΕ αποζημιωνοντας τον παθοντα.Παραλληλα,βεβαιαως,γεννωνται και καποια ερωτηματα.Οπως το τι εχει συμβει και με καποιες αλλες περιπτωσεις εντελως αναιτιας και παραλογης βιαιοπραγιας αστυνομικων κατα πολιτων οι οποιες εχουν δει το φως της δημοσιοτητας.Διοτι εγω τουλαχιστον δεν θυμαμαι να εχει υπαρξει αλλη παρομοια δικαστικη αποφαση.