dim_m, κατανοώ αυτό που γράφεις, αλλά έχω δύο ενστάσεις. Η μία προκύπτει από την υπόσταση ενός καλλιτέχνη και ως δημόσιο πρόσωπο. Ως δημόσιο πρόσωπο μπορείς να το κρίνεις για την συμμετοχή ή αποχή του ίδιου ή του έργου του στα κοινά. Θυμάμαι το κοινό των Iced Earth, είχαν ξενερώσει με το συγκρότημα, όταν αυτό αποφάσισε να τραγουδήσει υπέρ του πολέμου στο Ιράκ. Δεν υπάρχει κάποιο απυρόβλητο με τους καλλιτέχνες, όπου μπορούν να κριθούν μόνο αυστηρά για το έργο τους. Σε μια ιδιαίτερη στιγμή για τους Έλληνες, με την ανεργία και την φτώχεια που υπάρχει, θα θεωρούσα λογικό, όχι όμως απαραίτητο, οι καλλιτέχνες, ως άτομα που προωθούνται ως ιδιαίτερα ευαίσθητοι, να προσπαθούσαν να αγγίξουν αυτό το θέμα. Το αν θα το κάνουν ή όχι είναι δικό τους θέμα, και αν θα κριθούν ή όχι από αυτό από ένα μέρος του κοινού, είναι θέμα του κοινού. Η δεύτερη ένσταση μου αφορά το γεγονός ότι μπορεί να μην σου αρέσει ένα έργο, αλλά να σου αρέσει ο καλλιτέχνης. Για παράδειγμα, είναι λάθος να αναφέρω ότι μου αρέσει η γραφή του Henry Miller, αλλά το βιβλίο "Ο τροπικός του Καρκίνου" το βρήκα κουραστικό; Ο λόγος που το βρήκα κουραστικό είναι επειδή οι λίγοι διάλογοι του βιβλίου αναλωνόντουσαν από το αχαλίνωτο sex με διαφορετικούς παρτενέρ σε κάθε σελίδα του βιβλίου. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να κρίνω το βιβλίο επειδή δεν μου άρεσε το θέμα του; Παρεμπιπτόντως, το "Sex and the City" ή το "Οι αποχρώσεις του Γκρι" μου άρεσαν περισσότερο (δεν ξετρελάθηκα κιόλας), αν και είχαν λιγότερο sex. Έχω ή δεν έχω δικαίωμα λοιπόν να κρίνω ένα βιβλίο που έχει σαν θέμα το sex;; Η μπορώ να το κρίνω μόνο αν υπάρχει από ένα ποσοστό και κάτω;;Τέλος, καμία σημασία δεν έχει αν κάτι βραβευθεί για το κοινό. Η αξία της βράβευσης έχει μεγαλύτερη σημασία για τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Τα διαχρονικά έργα βρίσκουν την θέση τους στην ιστορία. Τα υπόλοιπα ξεχνιούνται μερικούς μόνο μήνες από την βράβευση τους.