O Λαφαζάνης το ‘χει λύσει το πρόβλημα της ανάπτυξης,διαφωνείτε-συμφωνείτε είναι ξεκάθαρος πάντως,όλα κρατικά,φτάνει να αποδείξει οτι και η διαχείριση θα είναι συμφέρουσα(δεν λέω επικερδής) για το κοινωνικό σύνολο και δεν θα θυμίζει τις αλήστου μνήμης κοινωνικοποιήσεις του ’80 και τον ιστορικά αποτυχημένο κεντρικό σχεδιασμό σοβιετικού τύπου.Το ερώτημα τίθεται πιο επιτακτικά για τον Τσίπρα και τον εναπομείναντα Σύριζα.Πιστεύουν στην επιχειρηματικότητα,την υγιή έστω,καταδικάζοντας πάντα βέβαια την λωποδυσία και τον επιχειρηματικό τζόγο;Οι απαντήσεις που δίνονται κατα καιρούς οδηγούν στην αμφισημία,επιτείνοντας τις αναπτυξιακές δυσκολίες της χώρας.Είναι ένα ταμπού για την εγχώρια αριστερά,με τη διαφορά οτι εδώ λαμβάνει αφοριστική διάσταση με την δαμόκλειο σπάθη του νεοφιλελεύθερου ενδοτισμού να επικρεμάται συνεχώς,στην δε ομόδοξη αλλοδαπή επιδεικνύεται,έστω ψηγματικά, η καταστατικά δικαιολογημένη επιφυλακτικότητα.
