Είναι η μαγεία που σε βρίσκει κλείνοντας τα μάτια. Την ωρα που "ξεχνιέσαι" και αφήνεσαι. Τη στιγμή που ο χρόνος σταματά και αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά τον κόσμο γύρω σου. Μια ιδέα, μια πρόταση, μια σκηνή, δυο χαμόγελα κι εμείς εκεί να κοιτάζουμε τα αστέρια λες και δεν τα είχαμε ξαναδεί ποτέ και με πείσμα να τα μετράμε ένα-ένα θαρρείς και τα καταγράφαμε μέσα μας, θαρρείς και θα τα περναμε μαζί μας να μας θυμίζουν τι "είδαμε" εκεί. Γεμάτη η ψυχή, γεμάτος ο ουρανός, γεμάτος και βαθύς ο ήχος της θάλασσας που μας ταξίδευε. Ενας έρωτας για ολα αυτα εκει, για τα μικρα των πολλών που έγιναν μεγάλα για εμάς. Ενας έρωτας φτιαγμένος απο ανάγκη για έρωτα, μαγεία και ολοκλήρωση.