Έχω βαρεθεί πια να ακούω και να διαβάζω για τον ήλιο, τη θάλασσα και την αθάνατη Ελληνική ψυχή σαν να είναι η απάντηση μας για όλα τα πρόβληματα. Που όσο περνάει ο καιρός και βυθιζόμαστε στη μουντή ατμόσφαιρα της κρίσης θα ξεχάσουμε κ οτι υπάρχει ο δόλιος ο ήλιος! Αυτά ήταν παλιά, στο Τέξας. Τώρα εμένα ο ήλιος και η θάλασσα δεν με πείθουν γιατί πρέπει να χαίρομαι με τα 500 ευρώ (ε αφού τα παίρνω και αυτά),γιατί πρέπει να ανέχομαι το τρελό αφεντικό μου και την βαρετή δουλειά μου (σουτ! μη μιλάς! αφού δουλεύεις ακόμα), γιατί πρέπει να βάλω τα όνειρα μου στην άκρη και γιατί να χαμογελάω χαζεύοντας μια φλεγόμενη Αθήνα, στο όνομα της αγανάκτησης. Δεν με εκφράζει τίποτα απο όλα αυτά, ίσως δεν έχω την αθάνατη Ελληνική ψυχή δε ξέρω...Πάντως έχω και εγώ γαμάτο βιογραφικό και παλεύω να φύγω αλλά μόνο πόρτες τρώω μέχρι τώρα. Θα βάλω λοιπόν τα γυαλιά μου, θα πάρω τους φίλους μου και θα πάμε να χαρούμε τοην ήλιο. Τι; Τα κάνουν κ αλλού αυτά;;; Άντε ρε! Εδώ είναι Ελλάδα, ο ήλιος μας είναι καλύτερος και οι φίλοι μας πιο μάγκες! χα!