Υπέροχο κείμενο, Άρη, και υπέροχο και το ποίημα. Μακάρι να μπορούσα να είχα ηχογραφήσει κι εγώ τηλεφωνήματα με αγαπημένα πρόσωπα - ή ακόμα και πρόσωπα με τα οποία δεν έχω καμία επαφή πια, και ίσως και να τα έχω εντελώς ξεχάσει. Πολύ συχνά σκέφτομαι: πόσοι άνθρωποι περνάνε από τη ζωή μας στη διάρκειά της, και πόσους τελικά θυμόμαστε και μετά από χρόνια;Έχοντας βιώσει την απώλεια και των δύο μου γονιών, το κείμενο αυτό με άγγιξε πολύ και με έκανε να χαμογελάσω σκεπτόμενη τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε.
