Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο!! Συγχαρητήρια!!!Αν και κάπου, σε κάποιο ντοκιμαντέρ είχα ακούσει ότι ορισμένοι άνθρωποι έχουν μια εκ γενετής δυσανεξία σε κάποιες γεύσεις και γι' αυτό γίνονται "δύσκολοι" στο φαγητό, ωστόσο πιστεύω ότι τρομερή ευθύνη έχουν και οι μάνες.. Κάποτε είχα διαβάσει σε ένα περιοδικό τύπου "Είναι" "Εγώ" κτλ, συμβουλές από μαγείρισσα τύπου Βέφα (μπορεί να ήταν κι αυτή) που έλεγαν: "δεν τρώει ο κανακάρης σας τα μπιφτεκάκια με τις πατατούλες; Κάντε τα πιο δελεαστικά! Κόψτε φατσούλες από τυράκι, πιπεριές κόκκινες για στόμα, ελιές για μάτια κ.λπ. για να τα φάει!" ΑΑΡΓΚ!! Πρώτον: δεν τρώει ΤΙ;; ΤΑ ΜΠΙΦΤΕΚΑΚΙΑ με ΠΑΤΑΤΟΥΛΕΣ;; Δλδ αν δεν έχεις στρώσει το παιδί σου να φάει μπιφτέκια με πατάτες, τι διάλο. Δεύτερον: Ο ΚΑΝΑΚΑΡΗΣ ΣΑΣ!! Καμία υπεκφυγή!! Ο γιόκας, ούτε καν το παιδί σας!! Μην πω τώρα πώς γίνονται αυτοί οι γιόκες στα 30 τους. Τρίτον: Θα κάτσω να φτιάχνω φατσούλες για να φάει τα μπιφτέκια; Αν είναι δυναμόν! Θεωρώ ότι με την κατάλληλη εκπαίδευση και παρότρυνση τα παιδιά μπορούν να φάνε σχεδόν τα πάντα, ούτε φατσούλες χρειάζονται ούτε μλκς τέτοιες. Το έχω δει να συμβαίνει, η ξαδέρφη μου (ψυχολόγος) με την κατάλληλη εκπαίδευση έχει καταφέρει το παιδάκι της 3,5 χρονών να τρελαίνεται για ταχίνι, μπρόκολο και σολομό, και να ανοίγει το ψυγείο για να βουτήξει βραστό κουνουπίδι!!! Τέτοιες βλκς κάνουν οι μάνες και υπάρχουν τώρα 35άρηδες μίζεροι που, όπως λέει και το άρθρο, δεν έχουν μάθει να τρώνε σωστά (αλλά σαβουριάζουν τα αηδή φαστ φουντ της τελευταίας υποστάθμης).. Προφανώς έχουν μείνει στην περίοδο της εφηβείας, όσον αφορά στις γεύσεις..Τέλος να πω και ότι τσατίζομαι αφόρητα με κάποιους δύσκολους (μίζερους, θα έλεγα, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω) που καθόμαστε να φάμε σε ένα τραπέζι όλοι μαζί και, ντάξει ρε φίλε, είσαι μυστήριος, το ένα σου βρωμάει το άλλο σου ξινίζει, πρέπει να το δηλώνεις όταν αυτό το πράγμα το τρώει όλη η υπόλοιπη παρέα και μας κάνεις να αισθανόμαστε σαν σαβουροφάηδες που τρώμε σκ@τά;;;; Πάμε για μπίρες σε ενα εξοχικό μέρος, μεγάλο τραπέζι, ήλιος φύση, μια χαρά. Παραγγέλνουμε μπίρες και ποικιλίες για τις μπίρες, που -ω τι περίεργο- φέρνουν ένα πιάτο με λίγο απ' όλα, κανενα λουκάνικο, ντομάτα, αγγούρι, αβγό βραστό, λίγο σαλάμι και κάτι άλλα αλλαντικά, κανα δυο τυροπιτάκια, κασέρι, ρώσικη, χτυπητή. Μόλις τα βλέπει η μίζερη της παρέας στραβώνει τη φάτσα της λες και την είχαν φέρει σκ@τά σε πιάτο και ενώ οι υπόλοιποι έχουμε ήδη αρχίσει να τρώμε, δηλώνει πανταχόθεν "ααα δεν μπορώ όταν ακουμπάει το αβγό με τη ρώσικη!! τι πράγματα είναι αυτά, πώς το καταπίνετε, έχει ακουμπίσει η ντομάτα με το σαλάμι και το αγγούρι στο κασέρι! ΙΙΙΟΥΟΙΥΟΥ αηδία λιαξ λιαξ ακουμπάει το ένα με το άλλο, πώς το τρώτε, αχ νηστική θα μείνω πάλι πώς μπορείτε" ΕΛΕΟΟΟΟΟΟΟΟΣΣΣΣΣΣ
