Εγώ το γεγονός ότι είμαι αρκετά δύσκολος στο φαγητό το αντιμετώπιζα πάντα ως ένα κοινωνικής υφής πρόβλημα. Δηλαδή σίγουρα δεν είναι ευχάριστο να αναγκάζεσαι να δηλώσεις ότι κάτι (και είναι αρκετά) δεν το τρως για να μη σ' το σερβίρουν, ή να καις έναν από τους μεζέδες που παραγγείλατε στην ταβέρνα γιατί έχει μέσα κάτι που δεν σ' αρέσει.Σε προσωπικό επίπεδο όμως συνήθως δεν έχω την παραμικρή επιθυμία να δοκιμάσω κάτι που δεν το κόβω καλά με το μάτι, εννοείται και κάτι που ξέρω ήδη καλά ότι δεν μου αρέσει. Το έχω ερμηνεύσει ότι το να δοκιμάσω μια γεύση που δεν μου αρέσει μου είναι πολύ πιο δυσάρεστο από το όσο ευχάριστο μπορεί να είναι το να διαπιστώσω ότι τελικά μου άρεσε. Ακόμα θυμάμαι πολύ έντονα φορές που έχω δοκιμάσει "αηδιαστικές" γεύσεις, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο για φορές που έχω δοκιμάσει "αποκαλυπτικές" γεύσεις...