Εγώ μεγάλωσα με μια μάνα που δεν σήκωνε πολλά πολλά.Τρώγαμε οτι μαγείρευε, αν κάναμε δυσκολίες μέναμε νηστικοί.Πιο μεγάλος, αφού δοκίμασα γεύσεις, κατέληξα οτι με το ροκφόρ δεν θα γίνουμε ποτέ φίλοι.Κατά τ'άλλα τρώω τα πάντα, άλλα με μεγάλη ευχαρίστηση, άλλα επειδή πρέπει.Τελευταία τρώω ΚΑΙ ανάλατα λόγω πίεσης, κάτι που αν μου το έλεγε κανείς λίγο καιρό πριν θα έβαζα τα γέλια.Η γυναίκα μου επίσης κάνει το ίδιο και στα παιδιά μας.Θα φάνε τα πάντα,εκτός απο κάποια που δεν τα ανέχονται, πχ. το σπανάκι ξέρει οτι είναι ο κρυπτονίτης του γιού μου και δεν επιμένει.Εγώ είμαι πιο μαλακός(ας) με τα παιδιά, αν είναι μαζί μου μπορεί να πω έλα αφήστε τις φακές που τις τρώτε σπυρί σπυρί και πάμε για μια πίτσα, αλλά ευτυχώς σπάνια!Το ότι πρέπει να δοκιμάζεις, πριν αποφασίσεις οτι δεν σου κάνει η γεύση είναι κανόνας.Η άδερφή μου θυμάμαι έβλεπε ταραμοσαλάτα και έστριβε γωνία,αλλά όταν πήγε στην πεθερά της Καθαρά Δευτέρα και της είπε έλα να δεις τι ταραμοσαλάτα κάνω, έκανε την καρδιά της πέτρα και απο τότε δεν αφήνει ταραμοσαλάτα ούτε για δείγμα.