Πριν λίγους μήνες βρέθηκα για διακοπές σε μια μεγάλη ευρωπαική πρωτεύουσα καταμεστη απο κόσμο-τουριστες.Με το περασμα των ημερων ειδα ποσα χρηματα ξοδευε ο κοσμος αλογιστα σε μια πόλη πανακριβη(σημειωνω πως ειναι λογικο και καθολου κατακριτεο).Παραλληλα ομως παρατηρησα πως μολις βραδιαζε και οι πλατειες ψιλοαδειαζαν απο κοσμο εμφανιζοταν αστεγοι ανθρωποι να ψαχνουν τα σκουπιδια για φαγητο και ενα παγκακι αδειο για να κοιμηθουν.Περασαν πολλοι αλλα μια κυρια συγκεκριμενη παρατηρησα πως ηταν εκει καθε βραδυ και περιφεροταν αναμεσα στον κοσμο.Μετα απο μια βραδυνη εξοδο για φαγητο κ λιγο πριν φυγουμε μου ρθε η εικονα της στο μυαλο και ετσι αποφασισα και πηρα φαγητο για να της το παω.Πηγα και δεν ηταν εκει,περιμενα καρτερικα μεχρι να ερθει η ωρα που θα βγει στην κλασικη πλατεια.Την πλησιασα και της εδωσα το φαγητο και λιγα χρηματα.Δεν αναφερω την ιστορια ως κατι σημαντικο που δεν θα εκανε οποιοσδηποτε αλλος,αλλα γιατι αυτη η γυναικα μεχρι και σημερα μου εχει μεινει στο μυαλο,γιατι οταν της εδωσα το φαγητο με κοιταξε μεσα στα ματια με ενα υφος εκπληκτο,απεριγραπτο..και μετα με ρωτησε..."ΕΓω τι πρεπει να κανω για σενα για να μου δωσεις το φαγητο?"Τοτε ηταν η στιγμη που σοκαριστηκα εγω απαντωντας τιποτα απολυτως κ δε σας κρυβω οτι χαιρετησα γρηγορα γυρισα την πλατη κ εφυγα γιατι με πηραν τα δακρυα.Τοσος κοσμος τριγυρω και κανεις δεν απλωσε το χερι οχι για χρηματα αλλα εστω για ενα κομματι ψωμι την ωρα που αυτη η γυναικα εψαχνε τα σκουπιδια καθε βραδυ.Και το πιο απιστευτο απο ολα ειναι οτι η ιδια δε μπορουσε να διανοηθει οτι ανιδιοτελως της προσφερα ενα πιατο φαγητο.Δεν ημουν απροσωπη σε ενα μετρο να κρινω την ανθρωπια μεσα απο τις δυσκολιες του καθενος που μπορει να μην τον ηξερα ουτε εδωσα φαγητο σε εναν ανθρωπο ενοχλωντας τον γιατι μπορει αυτος να επελεξε να ειναι στο δρομο οικειοθελως.Αλλα ημουν σε μια πλατεια γεματη κοσμο που καθε βραδυ διασκεδαζε,πετουσε χρηματα και δεν γυρισε καν το κεφαλι.Ειμαστε απανθρωποι και δυστυχως γινομαστε καθε μερα χειροτεροι...δεν εκλαψα για την κατασταση της γυναικας αυτης αλλα για τα λογια της που με εκαναν να καταλαβω τη δικη μας ελεεινη κατασταση σαν συνανθρωποι(;)
