Αγαπητέ/ή συνομηλικ@ εξομολ, κι εγω σαν εσενα ακριβως. Απελπισια, απόγνωση γιατι ειχα ορκιστει περυσι οτι του χρονου στα 35 μου δεν θα κανω -ο κοσμος να χαλασει- γιορτες με γονεις..!! Αλλα με αμόρε. Αλλα πού!!
Πάλι εδω, μόνη μου σταθερά και με συνεπεια οπως καθε χρόνο.
Λοιπον καθε μέρα εδω και μια βδομαδα το πηρα αποφαση και βγαινω καθε εργασιμη μέρα, σε πολυσυχναστο αημειο της πολης μου που εχει δικηγορους..! Λεω μηπως γνωρισω κανενα ετσι.. Φοραω το μακιγιαζ μου και εξω απο την πορτα. Που ξερεις; Μεχρι τις 14 Φλεβαρη μπορει να γινει το θαύμα.