Ας δώσουμε επιτέλους μια νότα χαράς στον εαυτό μας, όλοι και όλες εμείς οι μόνοι/ες. Μην περιμένεις κανέναν να σε σώσει και να σε βγάλει από τη μιζέρια σου. Τη μιζέρια τη δημιουργείς εσύ μόνος σου και απελπίζεσαι χειρότερα. Ποιος κάνει τη δουλειά που τον ευχαριστεί πραγματικά; Ειλικρινά θα ήθελα να μάθω. Χτες Χριστούγεννα, πέρασα πολύ όμορφα μόνη μου και μου έδωσα χαρά. Σίγουρα αν είχα τον άνθρωπό μου θα ήταν διαφορετικά φαντάζομαι. Μαγειρέψαμε με τη μαμά μου, ήπιαμε κρασάκι, φάγαμε γλυκό και το απόγευμα ασχολήθηκα με το χόμπι που με γεμίζει. Έβαλα και μουσική, έπαιξα με τον γάτο μου και ένιωσα κάποια θετικότητα. Δεν έχουμε όλοι λόγο εργασίας χρόνο για πολλές δραστηριότητες όπως αναφέρεις και συ. Πρέπει να ξεκλέβεις χρόνο, έστω και λίγο. Αλλά αυτό που με εκνευρίζει σε μερικούς είναι που γκρινιάζουν, που μπορεί όντως να περνάνε δυσκολίες, στεναχώριες, αλλά δεν αφήνουν να ανασάνουν και καθόλου. Δεν δίνουν μια ευκαιρία να χαρούν με οτιδήποτε. Πρέπει πάντα να πιπιλάμε στο μυαλό μας την έλλειψη συντρόφου και φίλων; Όχι ρε γαμώτο! Αυτά.