Θα συνέχιζα την κουβέντα, αλλά διάβασα το σχόλιο σου για τα χίλια τριάντα ευρώ(που δεν είναι καν ρεαλιστικό, αφού χρησιμοποίησες τα ελάχιστα ποσά που θα χρειαστεί να ξοδέψει κανείς) και με έπιασε κρίση πανικού.
Από'κει και πέρα αν ήξερα πως βρίσκεις τέτοιους ανθρώπους, να είσαι σίγουρος ότι δε θα το κρατούσα κρυφό και θα το μοιραζόμουν σίγουρα μαζί σας, αλλά όπως ο εξ. χρειάζεται να απαλλαγεί από τη νοοτροπία της φτώχειας σε πρώτη φάση, έτσι και εγώ "πάσχω" από ανθρώπινη ένδεια για να μπορέσω να πω το οτιδήποτε σχετικό με ασφάλεια. Πάλι κάπως ουτοπικά αρέσκομαι, πάντως, να πιστεύω ότι ο άνθρωπος μας, θα μας επιλέξει μάλλον για τα όσα έχουμε να του προσφέρουμε συναισθηματικά και πνευματικά και όχι τόσο υλικά. Το είδαμε δηλαδή και σε πρόσφατη εξομολόγηση που ο εξ. προσπάθησε να παρέχει τα πάντα στην κοπέλα του για να μη χρειαστεί να μετράει με τη σειρά της πενταροδεκάρες και αυτό τελικά δεν ήταν αρκετό για να την κρατήσει κοντά του. Υποψιάζομαι δε ότι ακόμα κι αν χρειαζόταν να "περιοριστεί" λίγο περισσότερο οικονομικά η κοπέλα προκειμένου να μείνει κοντά του, θα το έκανε, αλλά ήταν άλλα πράγματα που της έλειπαν και την οδήγησαν στο να φύγει. Συνεπώς, οι άνθρωποι που ψάχνει ο εξ. ζουν όντως ανάμεσα μας και δεν είμαι μόνο εγώ που σκέφτομαι έτσι.
Όσον αφορά στα οικονομικά και πάλι και ενάντια και στις οικογενειακές μου αρχές(που συμβαδίζουν με τις δικές σου και λίγο πολύ καταλήγουν στην αποφυγή δανείων, πιστωτικών καρτών και λοιπών "τσογαδόρικων" επενδύσεων), θεωρώ ότι για να μπορείς να τα βγάλεις περά τη σημερινή εποχή και να μη μετράς πενταροδεκάρες, πρέπει να βρεις κάποιο τρόπο να συμπληρώνεις το εισόδημα σου με κάποια μορφή "ασφαλούς" επένδυσης, κάτι που νομίζω αναφέρθηκε και σε άλλο σχόλιο.