Φίλε περαστικέ, το σχόλιο προσανατολίζονταν στο να δείξει τα αδιέξοδα της σκέψης του φίλου της εξομολόγησης. Τεχνικά μιλώντας, συμφωνώ ότι προχωράμε πάντα μέχρις εκεί που νιώθουμε σιγουριά και ασφάλεια. Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι σε μια κανονική χώρα πάντα υπάρχουν οι μηχανισμοί αξιολόγησης των δανειοληπτών. Σε υπερρυθμισμένες οικονομίες βέβαια όπως η ελληνική τα πράγματα διαφέρουν, ή για να είμαστε ακριβείς διέφεραν πριν λίγα χρόνια και λουζόμαστε σήμερα τις συνέπειες. Σε μία οικονομία υπάρχουν κάθε λογής άνθρωποι με πληθώρα οικονομικών σκέψεων ενώ εφαρμόζονται και πολλές οικονομικές πρακτικές. Αυτό που έλεγε η συγχωρεμένη η μητέρα σου, δεν αποκλείει και την ανάληψη ενός μικρού ρίσκου για κάτι περισσότερο. Το να προβάλει λίγο το πόδι και έξω από το σεντόνι δεν είναι κατ' ανάγκη και απαγορευτικό αν το υπόλοιπο σώμα καλύπτεται με το πάπλωμα. Εδώ μπαίνει και το θέμα της κατανόησης κι ανάλυσης του ρίσκου μιας δράσης. Εν πάσει περιπτώσει, επανέρχομαι στο ότι ο φίλος της εξομολόγησης θα πρέπει να κατανοήσει πως ο κόσμος και τα δεδομένα σε οικονομικό και συναισθηματικό επίπεδο είναι αρκετά πιο σύνθετος από αυτό που καταγράφει με τις σκέψεις του.