Με συγχωρείς αν σε μπέρδεψε η αναφορά μου στο Θείο Σκρούτζ, αλλά θα τονίσω και πάλι ότι η φτώχεια ξεκινάει από τον τρόπο σκέψης. Δεν είπα απαραίτητα ότι ο/η εξ. είναι τσιγγούνης ή κρυφοτσιγγούνης, αλλά παντού βλέπει κωλύματα λες και οι υπόλοιποι/ες γύρω του είναι μεγιστάνες. Όταν ακόμα και στην ψυχοθεραπεία που έκανε για τον εαυτό του, σκεφτόταν το χαρτονόμισμα που θα αποχωριστεί στο τέλος της συνεδρίας και όχι το όφελος που θα αποκομίσει ή όταν σκέφτεται ότι είναι το "κορόιδο της ζωής" επειδή είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του, σκέψου να έρθει η στιγμή να επωμιστεί και τα έξοδα μιας συντρόφου, είτε κερνώντας την σε μια βόλτα, είτε αν ζήσουν μαζί. Τότε ναι, θα μετράει πενταροδεκάρες και θα είναι μίζερο και κουραστικό και για εκείνη μακροπρόθεσμα, ακόμα και αν αρχικά καταφέρει να το "αποκρύψει".
Παράλληλα με την αναφορά μου και στο σχόλιο της Chase Meridian εξήγησα ότι λύσεις υπάρχουν να προσεγγίσεις έναν/μια ερωτική σύντροφο, ακόμα κι αν δε σου περισσεύουν χρήματα. Η εφευρετικότητα και η πρωτοτυπία θέλω να πιστεύω ότι υπερτερεί των χρημάτων. Από προσωπική μου εμπειρία μπορώ να σου πω, πάντως, ότι έχω περάσει πολύ καλύτερα βράδια που έτυχε να πιω ένα φτηνό κουτάκι μπύρας από περίπτερο(ή και τίποτα) και έκανα όμορφες συζητήσεις, παρά όταν ανούσιες συζητήσεις συνοδεύτηκαν από ακριβές φιάλες οίνου σε κυριλέ εστιατόρια.
Όλ@ δύσκολα τα βγάζουν πέρα τη σημερινή εποχή, αλλά τις ελάχιστες στιγμές που μας απομένουν να χαρούμε ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να αποβάλλουμε αυτή τη νοοτροπία της φτώχειας που προανέφερα.