Αρχικά, μου φαίνεται ήδη κακό το ότι αμφότεροι μπαίνατε σε σχέσεις έχοντας, όμως, αισθήματα ο ένας για τον άλλον. Οπότε, δεν ήταν μια ειλικρινής φιλία μεταξύ σας, και αν ο πρώην σύντροφός σου ή κάποια δική του πρώην σύντροφος ζήλευε, τότε δεν ήταν παράλογος κανείς τους, παρά μόνο έπιανε κάποια σημάδια, που εσείς οι δύο προτιμήσατε να κάνετε ότι δεν ήταν εκεί. Δεν ξέρω με τι άτομα είχες να κάνεις που σε διέλυσαν, αλλά δεν θα απορήσω αν κάποιοι πρώην σου σύντροφοι ζήλευαν την υποτιθέμενη φιλία σου ή έβλεπαν ότι δεν ξέρεις τι θες και τους έβγαινε ο εκνευρισμός τους σε παθητική-επιθετική συμπεριφορά ή εγωισμό. Και μόνο που έχεις την ψυχολογία του θύματος, εγώ το βρίσκω red flag. "Πέρασαν κάποια άτομα απ' τη ζωή μου," ναι, αλλά μήπως φταις κι εσύ που δεν επέλεγες κι αντ' αυτού αφέθηκες στο να σε επιλέγουν οι άλλοι, επειδή δεν ήξερες τι ήθελες και τραβούσες μόνο όσους έψαχναν επιβεβαίωση; Λες ότι "είμαι έτσι όπως είμαι," λες και είσαι παθητικά ένα σύνολο των όσων σου κάνανε οι άλλοι. Όχι, αγαπητή μου. Είσαι όπως είσαι από την παιδική σου ηλικία, ο χαρακτήρας σου κι η φύση δεν αλλάζει. Το ότι σου δημιουργήθηκαν ανασφάλειες σημαίνει ότι είσαι προφανώς πολύ κακή στο να προστατεύεις τον εαυτό σου. Γι' αυτό και ανέχτηκες στο παρελθόν πράγματα που δεν θα έπρεπε και ο εγκέφαλός σου έχει εθιστεί σε συμπεριφορές όπου πρέπει να αμύνεσαι ή να βρίσκεις προβλήματα. Συνεπώς, μόλις σου παρουσιάστηκε η ευκαιρία για μια σχέση με υγιή δυναμική, όπου ο άλλος ψάχνει αμοιβαία ευχαρίστηση και αγάπη, ξαφνικά φρικάρεις και σου φαίνεται ότι είσαι "λίγη" ή ότι οπωσδήποτε κάτι θα έπρεπε να πάει στραβά, τρέχεις μακριά και την ίδια στιγμή αναρωτιέσαι γιατί ο άλλος δεν τρέχει ξωπίσω σου να σε βρει και να σου ορκιστεί αιώνια αφοσίωση. Κοίτα κάτι, απλά και μόνο επειδή ο άλλος είδε σ' εσένα τον πραγματικό σου εαυτό, δηλαδή όχι τα σκουπίδια που σου εναπόθεσαν άλλοι στην ψυχή σου (και με τα οποία αυτο-σαμποτάρεσαι τώρα), και σε αγάπησε απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, δεν σημαίνει ότι σου χρωστάει να γίνει ο προσωπικός σου σωτήρας και θεραπευτής. Αν θες να λειτουργήσει το μεταξύ σας, κάνε πρώτα δουλειά με τον εαυτό σου, βρίσκοντας έναν καλό ψυχαναλυτή που να μη φοβηθεί να σου κρατήσει τον καθρέφτη. Βλέποντας το χάλι που έχεις αφήσει να δημιουργηθεί μέσα σου, μόνο έτσι θα μπορέσεις να το παλέψεις και να γυρίσεις. Να τρέξεις στην αγκαλιά του μεν, αλλά θα τρέξεις καλύτερα όταν θα έχεις πολύ λιγότερο συναισθηματικό baggage. Ξεκίνα δουλειά με τον εαυτό σου το συντομότερο, για να μιλήσεις με πράξεις πρωτίστως και τότε θα μπορέσεις να του πεις "ορίστε, το παλεύω, πρώτα για μένα και μετά για μας." Κι αν σε αγαπά και έχει όλα τα καλά στοιχεία που του προσάπτεις, θα σε περιμένει.
Αρχικά, μου φαίνεται ήδη κακό το ότι αμφότεροι μπαίνατε σε σχέσεις έχοντας, όμως, αισθήματα ο ένας για τον άλλον. Οπότε, δεν ήταν μια ειλικρινής φιλία μεταξύ σας, και αν ο πρώην σύντροφός σου ή κάποια δική του πρώην σύντροφος ζήλευε, τότε δεν ήταν παράλογος κανείς τους, παρά μόνο έπιανε κάποια σημάδια, που εσείς οι δύο προτιμήσατε να κάνετε ότι δεν ήταν εκεί. Δεν ξέρω με τι άτομα είχες να κάνεις που σε διέλυσαν, αλλά δεν θα απορήσω αν κάποιοι πρώην σου σύντροφοι ζήλευαν την υποτιθέμενη φιλία σου ή έβλεπαν ότι δεν ξέρεις τι θες και τους έβγαινε ο εκνευρισμός τους σε παθητική-επιθετική συμπεριφορά ή εγωισμό. Και μόνο που έχεις την ψυχολογία του θύματος, εγώ το βρίσκω red flag. "Πέρασαν κάποια άτομα απ' τη ζωή μου," ναι, αλλά μήπως φταις κι εσύ που δεν επέλεγες κι αντ' αυτού αφέθηκες στο να σε επιλέγουν οι άλλοι, επειδή δεν ήξερες τι ήθελες και τραβούσες μόνο όσους έψαχναν επιβεβαίωση; Λες ότι "είμαι έτσι όπως είμαι," λες και είσαι παθητικά ένα σύνολο των όσων σου κάνανε οι άλλοι. Όχι, αγαπητή μου. Είσαι όπως είσαι από την παιδική σου ηλικία, ο χαρακτήρας σου κι η φύση δεν αλλάζει. Το ότι σου δημιουργήθηκαν ανασφάλειες σημαίνει ότι είσαι προφανώς πολύ κακή στο να προστατεύεις τον εαυτό σου. Γι' αυτό και ανέχτηκες στο παρελθόν πράγματα που δεν θα έπρεπε και ο εγκέφαλός σου έχει εθιστεί σε συμπεριφορές όπου πρέπει να αμύνεσαι ή να βρίσκεις προβλήματα. Συνεπώς, μόλις σου παρουσιάστηκε η ευκαιρία για μια σχέση με υγιή δυναμική, όπου ο άλλος ψάχνει αμοιβαία ευχαρίστηση και αγάπη, ξαφνικά φρικάρεις και σου φαίνεται ότι είσαι "λίγη" ή ότι οπωσδήποτε κάτι θα έπρεπε να πάει στραβά, τρέχεις μακριά και την ίδια στιγμή αναρωτιέσαι γιατί ο άλλος δεν τρέχει ξωπίσω σου να σε βρει και να σου ορκιστεί αιώνια αφοσίωση. Κοίτα κάτι, απλά και μόνο επειδή ο άλλος είδε σ' εσένα τον πραγματικό σου εαυτό, δηλαδή όχι τα σκουπίδια που σου εναπόθεσαν άλλοι στην ψυχή σου (και με τα οποία αυτο-σαμποτάρεσαι τώρα), και σε αγάπησε απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, δεν σημαίνει ότι σου χρωστάει να γίνει ο προσωπικός σου σωτήρας και θεραπευτής. Αν θες να λειτουργήσει το μεταξύ σας, κάνε πρώτα δουλειά με τον εαυτό σου, βρίσκοντας έναν καλό ψυχαναλυτή που να μη φοβηθεί να σου κρατήσει τον καθρέφτη. Βλέποντας το χάλι που έχεις αφήσει να δημιουργηθεί μέσα σου, μόνο έτσι θα μπορέσεις να το παλέψεις και να γυρίσεις. Να τρέξεις στην αγκαλιά του μεν, αλλά θα τρέξεις καλύτερα όταν θα έχεις πολύ λιγότερο συναισθηματικό baggage. Ξεκίνα δουλειά με τον εαυτό σου το συντομότερο, για να μιλήσεις με πράξεις πρωτίστως και τότε θα μπορέσεις να του πεις "ορίστε, το παλεύω, πρώτα για μένα και μετά για μας." Κι αν σε αγαπά και έχει όλα τα καλά στοιχεία που του προσάπτεις, θα σε περιμένει.