Dude, η γυναίκα δεν είναι ο,τι να ναι. Έκανε μια εξομολόγηση που χαρακτηρίζεται από βαθιά ειλικρίνεια και μπράβο της. Το ότι έμπλεκε με λάθος άτομα όπως γράφεις (μη το εκλάβεις με επιθετικό τρόπο αυτό που γράφω) δεν μας δίνει και το δικαίωμα να την βάλουμε στο απόσπασμα ή να την κατακρίνουμε κοινωνικά (κάνεις δεν είναι άξιος να κρίνει τον άλλον ιδίως στις επιλογές που αφορούν τις συντροφικές σχέσεις), οι σχέσεις που έκανε ανήκουν στο παρελθόν και εκεί να μείνουν. Για ποιο λόγο έγιναν οι όποιες επιλογές δεν μας ενδιαφέρει, να είναι σίγουρη ότι το παραπάνω ισχύει και για τον άνθρωπο που την ενδιαφέρει (και εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να ρωτήσω για προηγούμενες σχέσεις, σέβομαι το παρελθόν και τις όποιες επιλογές του άλλου). Η γυναίκα εκφράζει κάποιες φοβίες και ενδιασμούς που έχει και καλά κάνει γιατί όλοι μας έχουμε και να είναι σίγουρη ότι και η άλλη πλευρά θα έχει (και εμένα αν μου δωθεί η ευκαιρία, θα πω και τι με φοβίζει, δεν υπάρχει κάτι κακό είναι τελείως ανθρώπινο). Εάν θέλει μπορεί να κάνει η ίδια την αρχή, δεν χρειάζεται να τα πει όλα με την μια, επιλέγει τι θέλει να πει και τι όχι. Θα της πω να μην σκέφτεται ότι τα ψυχολογικά της θα τον καταστρέψουν γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά ενδιαφέρονται για τον άλλον και αυτό πρακτικά, εκτός των άλλων, σημαίνει ότι θέλουν και να τον στηρίξουν όπως μπορούν και σε καμία περίπτωση να τον κρίνουν και να είναι σίγουρη ότι όλοι μας καθημερινά δουλεύουν πάνω σε στοιχεία του εαυτού μας που δεν μας αρέσουν. Γράφει, "Το πρόβλημα με εμένα είναι ότι νιώθω τόσο λίγη απέναντι του", όχι είσαι λάθος, δεν είσαι τόσο λίγη. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σκέφτεσαι έτσι. Είσαι αυτή που είσαι, να νιώθεις σίγουρη για τον εαυτό σου αλλά και να είσαι σίγουρη, ότι για να έχει και η άλλη πλευρά ακόμα συναισθήματα κάτι διέκρινε στον "εσωτερικό σου κόσμο". Επίσης γράφει, "Φοβάμαι ότι είμαι μια απογοήτευση...μου είπε ότι δεν πιστεύει πια στην πραγματική αγάπη, πως όλοι λειτουργούν με συμφέρον και εγωισμό... όμως ποτέ δεν κοίταξα να πάρω κάτι από αυτόν, ποτέ δεν θα εκδικόμουν κάποιον για τα υπολείμματα που άφησαν άλλοι. Δεν έκανα τίποτα εσκεμμένα, δεν ήθελα να τον πληγώσω". Θα γράψω κάτι σε ένα πιο γενικό πλαίσιο, επειδή και εγώ έχω πληγωθεί, μπορεί να το είπε πάνω σε μια στιγμή συναισθηματικής φόρτισης. Για μένα δεν ισχύει με την έννοια ότι ναι μεν υπάρχει μια πληγεί αλλά δεν είναι ικανή να μου αλλάξει αυτό που νιώθω για αυτόν τον άνθρωπο που γνώρισα. Τι θέλω να πω; Όταν είμαστε σίγουροι για το τι θέλουμε και τι νιώθουμε, αυτά τα δυο πολύ δύσκολα αλλάζουν. Θα κλείσω με αυτό, εάν υπάρχει αμοιβαία αγάπη και συναισθήματα πρέπει να αφήσει ελεύθερο τον εαυτό της, να μην φοβηθεί να νιώσει την αγάπη, την φροντίδα και την ασφάλεια γιατί όπως και η ίδια τα αποζητά να είναι σίγουρη ότι και για την άλλη πλευρά τα ίδια ισχύουν.
Dude, η γυναίκα δεν είναι ο,τι να ναι. Έκανε μια εξομολόγηση που χαρακτηρίζεται από βαθιά ειλικρίνεια και μπράβο της. Το ότι έμπλεκε με λάθος άτομα όπως γράφεις (μη το εκλάβεις με επιθετικό τρόπο αυτό που γράφω) δεν μας δίνει και το δικαίωμα να την βάλουμε στο απόσπασμα ή να την κατακρίνουμε κοινωνικά (κάνεις δεν είναι άξιος να κρίνει τον άλλον ιδίως στις επιλογές που αφορούν τις συντροφικές σχέσεις), οι σχέσεις που έκανε ανήκουν στο παρελθόν και εκεί να μείνουν. Για ποιο λόγο έγιναν οι όποιες επιλογές δεν μας ενδιαφέρει, να είναι σίγουρη ότι το παραπάνω ισχύει και για τον άνθρωπο που την ενδιαφέρει (και εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να ρωτήσω για προηγούμενες σχέσεις, σέβομαι το παρελθόν και τις όποιες επιλογές του άλλου). Η γυναίκα εκφράζει κάποιες φοβίες και ενδιασμούς που έχει και καλά κάνει γιατί όλοι μας έχουμε και να είναι σίγουρη ότι και η άλλη πλευρά θα έχει (και εμένα αν μου δωθεί η ευκαιρία, θα πω και τι με φοβίζει, δεν υπάρχει κάτι κακό είναι τελείως ανθρώπινο). Εάν θέλει μπορεί να κάνει η ίδια την αρχή, δεν χρειάζεται να τα πει όλα με την μια, επιλέγει τι θέλει να πει και τι όχι. Θα της πω να μην σκέφτεται ότι τα ψυχολογικά της θα τον καταστρέψουν γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά ενδιαφέρονται για τον άλλον και αυτό πρακτικά, εκτός των άλλων, σημαίνει ότι θέλουν και να τον στηρίξουν όπως μπορούν και σε καμία περίπτωση να τον κρίνουν και να είναι σίγουρη ότι όλοι μας καθημερινά δουλεύουν πάνω σε στοιχεία του εαυτού μας που δεν μας αρέσουν. Γράφει, "Το πρόβλημα με εμένα είναι ότι νιώθω τόσο λίγη απέναντι του", όχι είσαι λάθος, δεν είσαι τόσο λίγη. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σκέφτεσαι έτσι. Είσαι αυτή που είσαι, να νιώθεις σίγουρη για τον εαυτό σου αλλά και να είσαι σίγουρη, ότι για να έχει και η άλλη πλευρά ακόμα συναισθήματα κάτι διέκρινε στον "εσωτερικό σου κόσμο". Επίσης γράφει, "Φοβάμαι ότι είμαι μια απογοήτευση...μου είπε ότι δεν πιστεύει πια στην πραγματική αγάπη, πως όλοι λειτουργούν με συμφέρον και εγωισμό... όμως ποτέ δεν κοίταξα να πάρω κάτι από αυτόν, ποτέ δεν θα εκδικόμουν κάποιον για τα υπολείμματα που άφησαν άλλοι. Δεν έκανα τίποτα εσκεμμένα, δεν ήθελα να τον πληγώσω". Θα γράψω κάτι σε ένα πιο γενικό πλαίσιο, επειδή και εγώ έχω πληγωθεί, μπορεί να το είπε πάνω σε μια στιγμή συναισθηματικής φόρτισης. Για μένα δεν ισχύει με την έννοια ότι ναι μεν υπάρχει μια πληγεί αλλά δεν είναι ικανή να μου αλλάξει αυτό που νιώθω για αυτόν τον άνθρωπο που γνώρισα. Τι θέλω να πω; Όταν είμαστε σίγουροι για το τι θέλουμε και τι νιώθουμε, αυτά τα δυο πολύ δύσκολα αλλάζουν. Θα κλείσω με αυτό, εάν υπάρχει αμοιβαία αγάπη και συναισθήματα πρέπει να αφήσει ελεύθερο τον εαυτό της, να μην φοβηθεί να νιώσει την αγάπη, την φροντίδα και την ασφάλεια γιατί όπως και η ίδια τα αποζητά να είναι σίγουρη ότι και για την άλλη πλευρά τα ίδια ισχύουν.