Αυτό που σε πειράζει δεν είναι η έλλειψη πτυχίων και η απασχόληση του συντρόφου σου, αλλά το ότι αυτά αντιπροσωπεύουν την παθητικότητά του στη ζωή και μια έλλειψη φιλοδοξιών. Αν ήταν dropout, αλλά με δική του πετυχημένη start-up ή αν ήταν ναι μεν χωρίς σπουδές, αλλά αυτοδίδακτος genius προγραμματισμού που θα είχε φτιάξει κάποιο ευρέως διαδεδομένο λογισμικό, θα ήταν αλλιώς. (Σε μια τέτοια περίπτωση κιόλας θα μπορούσες να το τρίψεις στα μούτρα όσων άνεργων ή υποαπασχολούμενων με μεταπτυχιακά, ότι "ορίστε, ο δικός μου μέρα δεν σπούδασε και να τι κατάφερε".) Συμβαίνει συχνά τέτοιοι αδρανείς άνδρες όπως ο δικός σου να επιλέγουν για συντρόφους τους πιο δραστήριες γυναίκες, career women, ικανές να παίρνουν πρωτοβουλίες, να ηγούνται, γιατί τον πρώτο καιρό βολεύει πολύ. Το θέμα είναι ότι συμβαίνει ακόμα συχνότερα οι ίδιοι αυτοί άνδρες από κάποια στιγμή και μετά να μισούν κατά βάθος τις γυναίκες τους που είναι πιο πετυχημένες και εύπορες από τους ίδιους. Δεν είναι σπάνιο να καταφύγουν και στην απιστία, μόνο και μόνο για να "τιμωρήσουν" υποσυνείδητα την πιο πετυχημένη τους σύντροφο, η οποία "τους ευνουχίζει." Κολυμπούν με το ρέμα, αλλά μόλις κάτι πάει στραβά, ξαφνικά τους φταίνε όλα και όλοι. Γι' αυτό λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, αλλά μου φαίνεται ότι δεν είναι να είστε μαζί. Συμβιβάστηκες με τις ελλείψεις του επειδή είναι καλό παιδί, αλλά... το να είναι κανείς ντροπαλός και γλυκός δεν είναι κατόρθωμα για το οποίο σέβεσαι κάποιον. Και ας είμαστε ειλικρινείς: ερωτική αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει ή είναι καταδικασμένη να σβήσει. Η γυναίκα χρειάζεται να νιώθει ότι σέβεται τον άνδρα που αγαπάει, αλλιώς η αγάπη της θα μεταμορφωθεί σε μητρική ή αδερφική, γιατί ο άνδρας χωρίς κατορθώματα και σθένος χάνει τον ερωτισμό του στα μάτια της. Ένα ασπόνδυλο είναι γλυκούλι, αλλά δεν μας εξάπτει τη λίμπιντο, πώς να το κάνουμε... Λες ότι δουλέψατε πολύ σε θέματα συγκατοίκησης και οργάνωσης, αλλά πίσω απ' αυτό διαβάζω ότι αναγκαστικά του έκανες το μέντορα, γιατί όταν έμενε μόνος του θα ήταν από εκείνους που τρέφονται μόνο με κονσέρβες, δεν ξέρουν πώς λειτουργεί το πλυντήριο και ρίχνουν ένα καθάρισμα μια φορά στις τρεις βδομάδες (και αν). Οπότε, αυτή τη στιγμή έχεις έναν άνδρα-αξεσουάρ (έτσι, να λες ότι έχεις σχέση), αλλά διερωτήσου τι προοπτικές βλέπεις μαζί του, γιατί ήδη ξόδεψες πέντε χρόνια. Όσο είσαι υγιής, δραστήρια και δυνατή, τα πάντα σου φαίνονται εύκολα, γιατί σου βγαίνει αυθόρμητα το να οργανώνεις και να αναλαμβάνεις πράγματα για δύο. Τι θα γίνει, όμως, αν βρεθείς σε μια φάση που θα είσαι πιο αδύναμη και θα πρέπει ο άλλος ν' αναλάβει ευθύνη για δύο; Είναι εύκολο να το βλέπεις τώρα σαν "είμαστε μια ομάδα οι δυο μας" και να μη σε πειράζει. Εκείνος, όμως, θα το δει έτσι αν έρθει η σειρά του να σηκώσει αυτός τα βάρη; Ή θα βάλει τα κλάματα επειδή είναι συνεσταλμένος και γλυκούλης; Εν τέλει, η ντροπή που νιώθεις για λογαριασμό του πηγάζει ίσως από μια βαθύτερη δυσαρέσκειά σου, την οποία ακόμα δεν έχεις συνειδητοποιήσει. Έχεις αρχίσει να ξενερώνεις με την όλη κατάσταση και με τον καιρό θα γίνει εντονότερο, εκτός αν ο νυν σου κάνει κάτι που θ' αποδείξει ότι στα δύσκολα θα μπορέσεις να βασιστείς σ' εκείνον. Διαφορετικά, είναι ζήτημα χρόνου ν' αρχίσεις να ξενοκοιτάς, γιατί η ανάγκη σου για ερωτική αγάπη δεν θα καλύπτεται πια.