Για μένα, δεν φταις εσύ, πες ότι μισό φταίξιμο δικό σου (που ήθελες να συμβεί αυτό που έγινε μεταξύ σας) και μισό του άλλου (ίσως και παραπάνω, γιατί αυτός είναι υπεύθυνος για τη νυν του σχέση). Το στρατηγικό σου λάθος είναι που δήλωσες πρώτα ότι δεν πρόκειται να γίνεις το τρίτο πρόσωπο στη σχέση του και μέχρι και συμβόλαιο παραλίγο να το βάλεις το παιδί να υπογράψει για τις προθέσεις του αλλά μετά εξελίχθηκαν τα πράγματα όπως εξελίχθηκαν. Ρε συ, αφού από την αρχή ήθελες και δεν σ' ένοιαζε και τόσο το τι θα γίνει μετά, μη λες μεγάλες κουβέντες (φάε μεγάλη μπουκιά καλύτερα). ΟΚ, το κάνατε, γούσταρες τη φάση και εκείνη την ώρα δεν σκεφτόσουν μακροπρόθεσμα. Το λάθος σου ήταν ότι έκανες όοοολον αυτόν τον πρόλογο τζάμπα. Κι επίσης, αν δεν είναι να χωρίσει, δεν θα χωρίσει, αλλά αν όντως έχει θεματάκια στο κεφάλι του, τότε και να χωρίσει, σιγά τον κελέπουρα. Πού να σου μιλήσει για προθέσεις και τέτοια δύσκολα που του έβαλες... Οπότε, τι είχες, τι έχασες. Κουλ, έγινε ό,τι έγινε, άσ' το να κατακαθίσει και να ξεπεραστεί και σου εύχομαι να βρεις τη χαρά σου με κάποιον διαθέσιμο.