Η σχέση μάνας - παιδιού είναι μια σχέση που καθορίζει τον χαρακτήρα σου, τον ψυχισμό σου, την συμπεριφορά σου, ίσως και την ζωή σου ακόμα. Όσο και αν δεν θέλεις να το δεχτείς αυτό, ενδόμυχα, είτε η μητέρα σου το αξίζει, είτε όχι, την αγαπάς και σε πονάει το ότι είσαι σε πόλεμο μαζί της, έστω ακόμα κι αν έφταιξε με το χειρότερο τρόπο. Αυτό αποδεικνύεται από τον θυμό σου, για κάτι που εγώ, σαν αναγνώστρια, αντιλαμβάνομαι ότι έχει συμβεί πολύ καιρό πριν ( χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι ευτελίζω την βαρύτητα ή την σημασία του για την εξέλιξη της οικογένειάς σας). Φυσιολογικά, αν δεν ένιωθες κάτι γι' αυτήν, θα είχες περιέλθει στο στάδιο της αδιαφορίας, ίσως να μην είχες καν κάποια σχέση μαζί της. Γι'αυτό, σε συμβουλεύω με αγάπη, να προσπαθήσεις να πάρεις την καλύτερη απόφαση για την εσωτερική σου γαλήνη. Είτε να την συγχωρέσεις και να μην την ξανακρίνεις για τα λάθη του παρελθόντος, είτε αν αυτό δεν είναι εφικτό, να αποστασιοποιηθείς σ'ένα βαθμό που να μην την εγκαταλείψεις, αλλά να μην μπορεί πλέον να σε βλάψει, και να μπορέσεις να εξασκήσεις τον εαυτό σου στο να φτάσει σε ένα σημείο απάθειας και ψυχραιμίας. Δεν φαντάζεσαι πόσο ύπουλα μπορεί αυτή η κόντρα, μέσα σου, να υπονομεύσει την ηρεμία και την ευτυχία σου.