To έχω βιώσει και εγώ. Ήμουν και είμαι ο άνθρωπος ο οποίος πάντα θα στείλει πρώτος για να κανονιστεί έξοδος, όπως επίσης ήμουν ο άνθρωπος ο οποίος με το φόβο κάποτε να μην μπλοκάρουν τα δίκτυα, είχε έτοιμες στο πρόχειρο του κινητού τις ευχές για κάθε επαφή που υπήρχε στο τηλέφωνο, ώστε 12:01 να έχουν αποσταλεί.(τότε που δεν υπήρχαν πακέτα ομιλίας και sms,παρά μόνο 10ευρες και 20ευρες κάρτες που φεύγανε αέρας μέσα σε 10 sms) Πήρα και γω την απόφαση όπως και συ να το κόψω, για δοκιμή περισσότερο, να δω τι ανταπόκριση θα είχε. Το αποτέλεσμα το ξέρεις ήδη. Για ένα διάστημα πάλευα με τις σκέψεις μου και έψαχνα να βρω τι έφταιγε. Τελικά το είδα εντελώς αλλιώς το θέμα και είπα "Δεν με απασχολεί που δεν με παίρνει κανείς. Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω εκείνη τη στιγμή;Να βγω για καφέ ή βόλτα;Οκ!Θα πάρω το πρώτο άτομο που θα μου έρθει στο μυαλό.Αν μπορεί,καλώς.Αν δεν μπορεί,παίρνω τηλέφωνο τον επόμενο μέχρι να βρεθεί κάποιος ώστε να υλοποιηθεί η επιθυμία μου."Κάποιες φορές η καθημερινότητα είναι αυτή που μας απομακρύνει.Κάτι λίγο τα διαφορετικά ωράρια.Κάτι λίγο μια κουραστική μέρα που δεν εμπνέει τον άλλον να σε πάρει να βγείτε.Κάτι λίγο που εσύ μπορεί να έχεις αντοχές να βγεις ή να θες να βγεις να ξεσκάσεις μετά από κουραστική μέρα αλλά να μην έχει ο άλλος αντοχές ή διαθεση.Είναι πολλά.Σημασία έχει να έχεις εναλλακτικές.Μια jωή jουμε.Δεν είναι και ατελείωτη. Για την ακρίβεια αέρας είναι. Δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος για σκέψεις που δεν οδηγούν κάπου.
