Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "μα καλά, τι σόι προσπάθεια είναι αυτή να μας κάνουν να συμπαθήσουμε το βρυκόλακα τον Μητσοτάκη;" Είναι γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια υπερέκθεση στον αποστάτη και σε πρώτη φάση είναι, ας πούμε, ενοχλητικό.Μετά όμως σκέφτηκα ότι πριν από πολλά χρόνια όταν πέθανε ο Ανδρέας, χιλιάδες επί χιλιάδων πολιτών κατέβηκαν στους δρόμους να κλάψουν για τον ηγέτη που χάσανε. Εκ του αποτελέσματος βέβαια είδαμε τι μας έκανε αυτός ο άνθρωπος και είμαι βέβαιος ότι αν πέθαινε τώρα ελάχιστοι, αν όχι κανένας, θα έβγαιναν να τον κλάψουν εξίσου. Οκ, μπορεί να είμαστε ηλίθιοι αλλά όχι και εντελώς μαλάκες...Θέλω λοιπόν να καταλήξω ότι αυτή η "υπερέκθεση συμπάθειας" προς το πρόσωπο του Μητσοτάκουλα μπορεί να είναι ενοχλητική αλλά ίσως να βοηθήσει στην ισορρόπηση του κάρμα στις 'κηδείες-ηγετών", μιας και η "γιόρτινη ατμόσφαιρα" αλα Θατσερ θα μετριαστεί λίγο και η ξεφτίλα μας, που δε μπορούμε να δούμε λίγο πέρα απ' τη μύτη μας, δε θα γίνει ξανά τόσο έντονα παρούσα...Τουλάχιστον αυτός, μπορεί να είχε να χίλια κακά της μοίρας του αλλά ήταν ειλικρινής και αγαπούσε τη γυναίκα του μέχρι το τέλος...το δικό του.