Ποιο είναι το οικογενειακό σας background;
Γεννήθηκα στο Παρίσι από Έλληνα πατέρα και Γαλλίδα μητέρα.
Νιώθετε περισσότερο Έλληνας ή Γάλλος;
Αυτό είναι ένα κοινωνιολογικό ντιμπέιτ. Σε προσωπικό επίπεδο, νομίζω ότι ο τρόπος που κριτικάρω τον εαυτό μου στη δουλειά, ο τρόπος που σκέφτομαι, είναι καθαρά γαλλικοί. Η ακρίβεια και η εκτέλεση της δουλειάς μου, επίσης. Λατρεύω τις λεπτομέρειες και τις τεχνοτροπίες των Γάλλων καλλιτεχνών. Έχουν πάθος για την τελειότητα. Από την άλλη, οι Έλληνες είναι χαλαροί και φιλόσοφοι μαζί. Είμαι Έλληνας στο πνεύμα και την καρδιά, στις αξίες και τον τρόπο ζωής. Όταν απογοητεύομαι, θυμάμαι τις ρίζες μου. Οι παππούδες μου ήταν γεωργοί και μου έμαθαν πώς να ζω ελεύθερος και να δίνω σημασία σε βασικά πράγματα στη ζωή. Δεν σνομπάρω κανέναν, που σημαίνει ότι δεν είμαι Παριζιάνος στην καρδιά, αν και γεννήθηκα εδώ. Όπως εξηγούσα στον παραγωγό για τις τσάντες μου, δουλεύω στο Παρίσι, αλλά ζω στην Αθήνα. Έχω καταλάβει ότι είναι πολυτέλεια να μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο κουλτούρες.
Διάβασα κάπου ότι όταν ήσασταν 17 φτιάξατε την εταιρεία For My People, πουλώντας χρωματιστά σπρέι για γκράφιτι. Είχατε ασχοληθεί κι εσείς με το γκράφιτι;
Ναι, ασχολήθηκα κάποια χρόνια με το γκράφιτι και αργότερα με τη δημιουργία της εταιρείας. Βέβαια, είχα μια διαφορετική άποψη από τους υπόλοιπους γκραφιτάδες, δεν μου άρεσε να μουντζουρώνω τους τοίχους. Έβαφα πάντα στο ίδιο σημείο, με άδειες κ.λπ. για να έχω την ησυχία μου.
Σας απασχολεί η μόδα σε προσωπικό επίπεδο;
Πιο πολύ με απασχολεί το στυλ παρά η μόδα. Επίσης, έχω πάθος με τα πολύ ωραία υφάσματα.
Τι σας δίδαξαν οι σπουδές σας στο Royal College of Art και στο Central St Martins College of Art & Design;
Απολύτως τίποτα. Δεν πήγα ποτέ σε αυτές τις σχολές. Πήγα σε ένα εντατικό τμήμα στο Royal College of Art και σε ένα άλλο στη Γαλλία για δύο εβδομάδες. Με δέχτηκαν στο Central Saint Martins, αλλά δεν πήγα ποτέ. Είμαι αυτοδίδακτος και ό,τι έμαθα το οφείλω στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα.
Πώς ξεκίνησε η ιστορία με τις πλέξεις που χαρακτηρίζουν την τελευταία σας συλλογή με τίτλο «Σαμουράι»;
Δεν έχει σημασία από πού ξεκίνησε αλλά ότι μου πήρε 16 μήνες έρευνας και προσπάθειας για να καταλήξω σε αυτό το αποτέλεσμα, που έχει γίνει με κάποιον τρόπο σήμα κατατεθέν. Η πλέξη μιμείται με λεπτομερειακή ακρίβεια τα λέπια ενός δράκου ή την πανοπλία ενός σαμουράι. Όλα τα κομμάτια είναι χειροποίητα και κατασκευασμένα στη Γαλλία. Χρειάζονται εκατοντάδες ώρες για να κατασκευαστεί ένα δερμάτινο πλεκτό ρούχο.
Έχετε σκεφτεί την επόμενη συλλογή σας;
Και ναι και όχι. Έχω βρει τα δυνατά μου στοιχεία και αυτά θα εκμεταλλευτώ.
σχόλια