Πίσω από τον αριθμό 12, της rue Chabanais, υπάρχει ένα κτήριο σε ένα παραδοσιακό σοκάκι που δεν απέχει πολύ από το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Το κτίσμα αυτό υπήρξε ένας από τους πλέον διαβόητους οίκους ανοχής της χρυσής εποχής.
Σήμερα, στη θέση του είναι μια πολυκατοικία, αλλά ακριβώς απέναντι από το δρόμο, στο νούμερο 11, μια δυσδιάκριτη, μικρή γκαλερί, κρατάει τα λάγνα μυστικά του παρελθόντος ζωντανά.
Στη γκαλερί "Au Bonheur du Jour" ιδιοκτήτρια είναι μια 50χρονη χορεύτρια καμπαρέ, η Nicole Canet, η οποία συστήνεται ως «αρχαιολόγος της ηδονής».
H γκαλερί βρίσκεται απέναντι από την παλιά είσοδο του Le Chabanais, ένα από τα πιο πολυτελή «maisons close» του Παρισιού, κατά τη διάρκεια της νομιμοποίησης των οίκων ανοχής.
Στο Le Chabanais, ο πρίγκιπας της Ουαλίας Edward VII και γιος της βασίλισσας Βικτωρίας είχε το δικό του δωμάτιο με το οικόσημό του πάνω από το κρεβάτι.
Ως συχνός επισκέπτης, ο πρίγκιπας, γνωστός ως "Μπέρτι", κολυμπά με τις παριζιάνες πόρνες σε μια γιγαντιαία χάλκινη μπανιέρα γεμάτη σαμπάνια και απολαμβάνει Τρίο σε μια ιδιαίτερη καρέκλα που ονόμασε «κάθισμα της αγάπης». Ο Salvador Dali, το 1946, μόλις το μπορντέλο κλείνει, θα αγοράσει τη μπανιέρα χαλκού που κοσμείται από μισή γυναίκα-μισό-κύκνο για 112.000 φράγκα.
Άλλοι διάσημοι επισκέπτες του Le Chabanais ήταν ο Henri de Toulouse-Lautrec, ο Guy de Maupassant, ο Cary Grant, ο Humphrey Bogart, και η Marlene Dietrich. Μερικές φορές η γαλλική κυβέρνηση περιελάμβανε την επίσκεψη στο Le Chabanais ως μέρος του προγράμματος για τους ξένους επισκέπτες του κράτους.
Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί «κατέλαβαν» τους 20 πιο σημαντικούς οίκους ανοχής στο Παρίσι, συμπεριλαμβανομένου και του Le Chabanais, για τους Γερμανούς αξιωματικούς της Βέρμαχτ και τους Γάλλους συνεργάτες τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι οίκοι ανοχής άνθισαν, αφού ακόμη και ο Hermann Göring επισκέφθηκε τον Le Chabanais. Το 1946 οι οίκοι ανοχής έκλεισαν από το νόμο. Η συνεργασία τους με τους Γερμανούς ήταν ένας από τους λόγους.
Το le Chabanais δεν ήταν το «σπίτι» στον πίσω δρόμο. «Το Chabanais ήταν ουσιαστικά ένα εθνικό μνημείο. Τα ταξιδιωτικά γραφεία το ανέφεραν στους οδηγούς με τα αξιοθέατα», λέει η κυρία Canet η οποία ξεκίνησε να πουλάει παλιές ερωτικές φωτογραφίες σε υπαίθριες αγορές του Παρισιού όταν σταμάτησε την καριέρα της ως χορεύτρια σε καμπαρέ.
Ήταν «μεγάλη τύχη» ότι βρήκε χώρο για τη γκαλερί της απέναντι από το le Chabanais όπου τώρα πουλάει αντικείμενα από τους οίκους ανοχής. Από φωτογραφίες, βιβλία και πίνακες ζωγραφικής αντίκες ερωτικά παιχνίδια μέχρι πρωτότυπα κομμάτια του ντεκόρ από τα σπίτια.
________________
Ο οίκος One-Two- Two άνοιξε το 1924 στην οδό Rue de Provence και έγινε ο βασικός ανταγωνιστής του Le Chabanais. Δεν είχε το ελιτίστικο ύφος του Le Chabanais, αλλά ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους στρατιώτες και στους επώνυμους Παριζιάνους. Κάθε ένα από τα 22 δωμάτια του ήταν εμπνευσμένα από έναν διαφορετικό τόπο και χρόνο. Ένα πειρατικό δωμάτιο με αντλίες νερού, ένα δωμάτιο «Orient Express» για όσους ήθελαν να ζήσουν τις φαντασιώσεις τους μέσα σε αντίγραφο ενός τρένου και πολλές άλλες εμπνεύσεις.
"Μου αρέσει να πηγαίνω πίσω στο χρόνο, ανακαλύπτοντας τις ιστορίες πίσω από τις εικόνες και να το παίζω ντετέκτιβ," λέει η Madame Canet, «αυτό είναι και το έργο του αρχαιολόγου».
Ένα από τα στοιχεία όμως που λείπει από τα πλούσια αναμνηστικά της, είναι ο πιο περιζήτητος "Ροζ Οδηγός" (Pink Guide), το μικρό μαύρο βιβλίο της Belle Epoque, σε μέγεθος τσέπης με όλες τις «εγκαταστάσεις αναψυχής» στο Παρίσι και στην επαρχία. «Ξέρω δύο παππούδες που έχουν αντίγραφα, αλλά δεν θα τα πουλήσουν. Είναι σπάνια», λέει η Nicole.
Στο Au Bonheur du Jour παρουσιάστηκε και μία έκθεση για την ανδρική πορνεία από το 1860 έως το 1960. Ο φημισμένος μυθιστοριογράφος Μαρσέλ Προυστ μαζί με άλλους εξέχοντες παριζιάνους ήταν από τους πρώτους που επένδυσαν σε 2 ανδρικά μπορντέλα. Δύο οίκοι ανοχής μόνο για gay άνδρες.
Σε μία από τις επενδύσεις του, το διάσημο l'hôtel Marigny, ο Προυστ έκανε μια συμφωνία με το διευθυντή του οίκου ανοχής. Για να χορτάσει την περιέργεια και την επιθυμία του ζήτησε να κατασκοπεύει την crème de la crème της κοινωνίας μέσα από ένα μικρό παράθυρο. Απολάμβανε έτσι τις ομαδικές συνευρέσεις των στρατιωτών μέσα στα ατμόλουτρα ή τις ερωτικές στιγμές που περιείχαν βασανιστήρια, σκηνές που θα εμφανίζονταν αργότερα στα βιβλία του.
σχόλια