Πόσο διαφορετική είσαι από το ξεκίνημά σου; Σε έχει πικράνει κάτι;
Καμιά δουλειά δεν είναι μόνο γεμάτη χαρές. Και έχω πικραθεί και έχω απογοητευτεί και έχω κλάψει. Έχω όμως χαρεί και πολύ. Όλα στη ζωή είναι μια ισορροπία που οφείλουμε να κρατάμε γιατί ο μόνος απολογισμός που έχουμε να δώσουμε είναι στον εαυτό μας και από αυτόν πραγματικά δεν «ξεφεύγουμε»... Αυτή νομίζω πως είναι η αληθινή «αλλαγή» μου μέσα στο χρόνο, που εγώ θα την ονόμαζα μάλλον ωριμότητα.
Στη δισκογραφία τι έχει αλλάξει; Τι σε ενοχλεί περισσότερο;
Η δισκογραφία δεν έχει αλλάξει. Οι εταιρείες ήταν πάντα μαγαζιά πώλησης μουσικής, μαγαζιά εκμετάλλευσης της πνευματικής ιδιοκτησίας. Βεβαίως και μας βοηθούσαν να μεταδώσουμε τη δουλειά μας με τον έξω κόσμο, αλλά με μεγάλα τιμήματα και δυσανάλογα κέρδη. Όμως υπήρχε και μια απειροελάχιστη ανάγκη ή φιλοδοξία για παραγωγές με κάποια αισθητική ποιότητα, πράγμα που σήμερα είναι πια αδιάφορο. Αν ο κόσμος επιστρέφει σε παλιότερα ακούσματα, είναι γιατί εκεί βρίσκει το γνώριμο και ασφαλές, που νιώθει ότι δεν τον «κοροϊδεύει».
Αν δεν υπήρχε το τραγούδι με τι θα ήθελες να ασχοληθείς;
Το όνειρό μου ήταν η Νομική, όχι όμως δικηγόρος. Δεν τους συμπαθώ, είναι πολύ κακοί ηθοποιοί, εξαιρετικά κακοί θα έλεγα. Εισαγγελέας ήθελα να γίνω. Αλλά, ευτυχώς για τον κόσμο, δεν έγινα. Σιχαίνομαι την αδικία είτε αφορά έμενα είτε τους άλλους. Εάν δε πρόκειται και για «αδύναμο» άνθρωπο, γίνομαι χειρότερη.
Αν ξεκίναγες σήμερα, θα τολμούσες να πας σε reality;
Όχι, κατηγορηματικά όχι. Και δεν θα το έκανα από δήθεν κουλτούρα, αλλά διότι στα reality ξεκινάς από το πιο ψηλό σκαλί της αναγνωρισιμότητας και της δόξας και καταλήγεις στην ανυπαρξία! Ενώ η λογική πορεία, όσο δύσκολη κι αν είναι, είναι να ανεβαίνεις σκαλί σκαλί μέχρι να φτάσεις όπου καταφέρεις, έχοντας στόχους και όνειρα. Είναι απλά, ανάποδα! Ένας έξυπνος άνθρωπος δεν θα το έκανε ποτέ αυτό!
Ποια θεωρείς τη σημαντικότερη στιγμή της καριέρας σου μέχρι σήμερα;
Σημαντική; Αν εννοείς καλλιτεχνικά, τώρα είναι η πιο μεστή στιγμή της ζωής μου. Αν εννοείς πόσο «γνωστή», νομίζω πριν λίγα χρόνια με το «Έτσι είναι οι σχέσεις» έκανα την μεγαλύτερη επιτυχία. Αλλά, θέλω πολύ να «περάσω» μέσα στο χρόνο και όχι απλά να επιτύχω ένα στόχο. Το γεγονός ότι περπατώ στους δρόμους και ακούω ακόμα το «Έτσι είμαι εγώ» να το τραγουδούν διπλά μου, αυτό είναι για μένα επιτυχία, τίποτε άλλο.
Θα έκανες μια απροσδόκητη συνεργασία; Με ένα hip hop group π.χ. ή κάτι πιο πειραματικό;
Το hip-hop δεν είναι απροσδόκητο για μένα. Στο τελευταίο CD με τίτλο Aλλάζω έχω γράψει να hip-hop κομμάτι σε στίχους του Κωσταντίνου Πισίμιση, που είχε πάρει το πρώτο βραβείο στίχου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Γενικά, οι προκλήσεις είναι το forte μου στη μουσική. Με εξιτάρει καθετί νέο.
Σε έχει αλλάξει η νύχτα; Και με ποιον τρόπο θα έλεγες ότι έχει επηρεάσει το χαρακτήρα σου ή τη ζωή σου;
Φυσικά και η νύχτα έχει επηρεάσει την ζωή μου, αλλά δεν θα έλεγα ότι αποτελεί μέτρο κρίσης για το χαρακτήρα μου. Είναι θέμα βιωμάτων και συναισθηματικής ωριμότητας το πόσο σε αλλοιώνουν οι εικόνες που βλέπεις τη νύχτα. Αυτό που σίγουρα έχει συμβεί είναι ότι ξέρω πλέον να αναγνωρίζω έναν άνθρωπο που έχει πιει έστω και μια γουλιά αλκοόλ. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο αλλάζει ο άνθρωπος.
Ανησυχείς για την οικονομική κρίση; Στην Αγγλία πολλά θέατρα κλείνουν σιγά σιγά. Πιστεύεις ότι θα επηρεάσει την ελληνική διασκέδαση;
Ήδη ξέρουμε πολύ καλά ότι μας έχει επηρεάσει. Όμως δεν καταλαβαίνω γιατί το βλέπουμε σαν κάτι που ήρθε ξαφνικά. Οι άνθρωποι τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα και αυτό είναι δείγμα αποτυχίας της «δήθεν ελεύθερης αγοράς». Δεν ξέρω, δεν είμαι πολίτικος, αλλά αυτό που βιώνω στη γειτονιά μου είμαι σίγουρη ότι είναι ο καθρέφτης όλου του κόσμου!
Πες μου μερικά πράγματα για τις εμφανίσεις σου φέτος στο Polis Stage;
Εμφανίζομαι στο Πόλις stage με τον Αντώνη Λουδάρο και τον Μέμο Μπεγνή. Ήταν μια ιδέα του Άγγελου Στέλιου. Προσπάθησα να βρω κομμάτια που να θέλουν να πουν τα παιδιά και που να ταιριάζουν στις φωνές τους. Με βοήθησαν και εκείνοι προτείνοντας τραγούδια και κάναμε ένα πρόγραμμα που αποδεικνύεται ότι είχε σωστές επιλογές, αφού ο κόσμος δείχνει να περνάει πολύ καλά. Ούτε τα παιδιά μα ούτε και εγώ μετά από 20 χρόνια στο χώρο προσπαθούμε να αποδείξουμε κάτι. Είμαστε απλά μια παρέα τρελών που βρήκαν κοινό τόπο!
σχόλια