Πέτρος: Καλησπέρα Λένα. Έλαβα το μήνυμα το απόγευμα.. Σόρυ που άργησα να απαντήσω. Ήμουν στο νεκροταφείο.
Λένα: Ωχ, άσχημο αυτό.
Πέτρος: Πότε θες να τα πούμε;
Λένα: Και τώρα άμα θες.. Εγώ είμαι σπίτι μου.
Πέτρος: Εντάξει, μια χαρά.. Ας τα πούμε τώρα.
Λένα: Οκ. Εγώ θα αργώ γιατί γράφω με ένα δάχτυλο. Είμαι σε τάμπλετ.
Πέτρος: Κατανοώ. Εμένα μου έχουνε πει ότι γράφω σαν τις γριές με το μανικιούρ.
Λένα: Χα χα.. Καλά αρχίσαμε
Πέτρος: ναι :-). Εσύ δεν το ξέρεις, αλλά εγώ εσένα σε έκανα φίλη μου με το που είδα τη ΜΑΙΡΟΥΛΑ, με την Μαρία Πρωτόπαπα, στο Εθνικό.
Λένα: Ναι; Έλα ρε, πριν δέκα χρόνια;
Πέτρος: Δυο φορές το είδα. Με τρέλανε. Με την καλή έννοια. Ζει ακόμα η ΜΑΙΡΟΥΛΑ;
Λένα: Ζει, αλλά έχει λίγο μεταλλαχθεί. Νομίζω είναι πιο κυνική τώρα. Είχε μια πιο εφηβική διάθεση τότε, είχε ανάγκη το ξέσπασμα. Τώρα θα βαριόταν να λέει τόσα πολλά λόγια.
Πέτρος: Μου είπε η Μαρία η Πρωτόπαπα ότι σε μια φάση κάνατε ένα τύπου "road trip" στην Ευρώπη. Καλά θυμάμαι; Εσύ ήσουν Βερολίνο κι αυτή στην Πράγα αν δεν κάνω λάθος;
Λένα: Ναι, ήταν μια εποχή που ταυτίστηκα με την Μαρία κι εκείνη μαζί μου νομίζω. Περνάγαμε την ίδια φάση. Θέλαμε να τα παρατήσουμε όλα και να φύγουμε.
Πέτρος: Κάτι μου έλεγε ότι κοιμηθήκατε ακόμα και μέσα σε αμάξια.. Δεν θυμάμαι καλά...
Λένα: Είχαμε κοιμηθεί ένα βράδυ στο αυτοκίνητο στην πλατεία Μαβίλη γιατί δεν θέλαμε να γυρίσουμε σπίτια μας...Τα σπίτια μας ήταν άδεια, μέναμε μόνες. Και μετά φύγαμε. Εκείνη ήρθε Βερολίνο και με βρήκε. Μια μέρα ήμασταν με τα μπαγκάζια ξάπλα στο δρόμο και δεν είχαμε που να μείνουμε. Και τραγουδούσαμε ελληνικά.
Πέτρος: Χε..χε.. Σ άρεσε το Βερολίνο;
Λένα: Τρελαίνομαι για το Βερολίνο. Πηγαίνω πολύ συχνά. Έχω πολύ καλούς φίλους εκεί. Έχω μείνει και μήνες. Το νιώθω πολύ οικείο.
Πέτρος: Ναρκωτικά έκανες στο Βερολίνο; Στο ΚitKat club πήγαινες; Στο κλαμπ Berghain; Να, αυτά. Αν πήγαινες θα τα θυμάσαι. Δεν ξεχνιούνται.
Λένα: Σε κλαμπ και τέτοια ποτέ δεν πήγαινα στη ζωή μου. Ούτε μικρή μου αρέσανε αυτά. Ήθελα πάντα το μπαρ, το ήσυχο.
Πέτρος: Οπότε δεν έζησες έξαλλα... Το γλίτωσες. :-)
Λένα: Με άλλον τρόπο έζησα έξαλλα. Με ξενύχτια σε πολύ ωραία μπαρ, με κόσμο του θεάτρου, σε πάρτι κ.λ.π.. Αλλά όχι σε αυτά τα τεράστια με όλα τα σχετικά.... δερμάτινα, μαστίγια... αυτά δεν τα έχω κάνει.
Πέτρος: Πάθη δεν έχεις; Τίποτα; Να καείς λίγο;
Λένα: Είμαι επιρρεπής στη νύχτα. Στην καταστροφή. Τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια που έχουν κάψει τα καλύτερα τα σπίτια.
Πέτρος: Συμπάσχω ή μάλλον κάποτε.....τώρα είμαι ο πιο ξενέρωτος απ' όλους σας.... ούτε ποτό ούτε το τσιγάρο..μακριά...παλιά κάπνιζα τρία πακέτα τη μέρα.
Λένα: Κρίμα. Γιατί χάλασες έτσι;
Πέτρος: Χα χα...Γιατί θα πέθαινα αν συνέχιζα. Είμαι ακραίος.
Λένα: Ωχ Χριστέ μου. Σήμερα δεν μου λες πολλά ευχάριστα
Πέτρος: χαχαχα..
Λένα: Εντάξει, σε καταλαβαίνω. Εννοείται πως κάνω πλάκα..Με τα τσιγάρα κ.λ.π.
Πέτρος: Το ξέρεις ότι οι ακροδεξιοί μπήκαν στη Γερμανική Βουλή; Τρίτο κόμμα.
Λένα: Ναι το έμαθα. Μεγάλη επιτυχία. Εύγε. Τι να πω. Φαίνεται ότι ο άνθρωπος είναι ανώμαλο ον. Άρρωστο. Οπότε γιατί να μην είναι και πρώτο κόμμα η ακροδεξιά; Αφού στην ουσία αυτό συμβαίνει κατά κάποιον τρόπο. Καλά τα έχουν πει οι συγγραφείς. Τώρα έχω πάθει κόλλημα με τον Κάφκα και διαβάζω τον Πύργο. Όλα τα λέει.
Πέτρος: Ο Θεός βοηθός! Καλά, άντε να πούμε και κάτι πιο χαρούμενο.
Λένα: Για πες.
Πέτρος: Πέθανε ο Χιου Χέφνερ, το έμαθες;
Λένα: Τι 'ν' αυτός;
Πέτρος: Ο εκδότης του PLAYBOY... με τα "κουνελάκια".
Λένα: Έλα ρε συ. Κι είναι χαρούμενο αυτό; Μα μου τα λες όλα ανάποδα! Αυτός έδωσε ζωή σε πολύ κόσμο.
Πέτρος: Πολλές γυναίκες χάρηκαν πάντως. Είδα σχετικές αναρτήσεις. Κατά τη γνώμη μου ένας μαστροπός ήταν, που πούλησε τις γυναίκες σαν κουνελάκια - στιφάδο στους μπανιστηρτζήδες...καλό είναι αυτό;
Λένα: Γιατί, αυτές δεν θέλανε; Πραγματικά δεν γνωρίζω την ιστορία του.
Πέτρος: Μάλλον είμαι πιο φεμινιστής από εσένα...
Λένα: Χα χα... Στον καιάδα όλα τα θηλυκά.
Πέτρος: Ούτε οι άντρες θα μου άρεσε να πλασάρονται σαν κουνελάκια... Εσένα θα σου άρεσε να πας με κούνελο;
Λένα: Εντάξει στον άντρα και 'μένα δεν θα ήταν το καλύτερό μου. Αλλά μου αρέσει πολύ το κουνέλι σαν φαΐ. Απ' τα αγαπημένα μου.
Πέτρος: Είχα ένα κουνέλι για κατοικίδιο όταν ήμουνα παιδί και μια Κυριακή ξύπνησα και μου τον είχαν κάνει στιφάδο..το διαπίστωσα όταν έκατσα στο τραπέζι.
Λένα: Ο Χριστός κι η Παναγία! Να σου πω, μήπως πρέπει να αρχίσεις το κάπνισμα;
Πέτρος: χαχαχα.. ίσως.. αν και είμαι σε πολύ ισορροπημένη φάση..
Λένα: Εσύ ξέρεις. Μακάρι.
Πέτρος: ''Αν μετά το θάνατο υπάρχει ζωή κι επιστρέψω θα ήθελα να επιστρέψω ως άντρας και να με ερωτευτώ". Το έχεις πει στην Τζούλι. Μου άρεσε πολύ. Γέλασα :-) Αλήθεια; Θα ήθελες;
Λένα: Ναι.
Πέτρος: Άμα ήσουνα άντρας μπορεί να ήσουνα και γκέι;
Λένα: Όχι, με τίποτα. Δεν θα ήμουνα γκέι.
Πέτρος: Γιατί ρε συ δεν θα 'θελες να είσαι γκέι άντρας;
Λένα: Γιατί εγώ θα ήθελα να είμαι ο άντρας που θα ευχαριστούσε έμενα. Πώς να γίνει τώρα;
Πέτρος: Ναι..σωστά.. Γίνεται πολύς ντόρος στη Βουλή αυτό τον καιρό, για την νομική ταυτότητα αναγνώρισης φύλου, το πήρες χαμπάρι;
Λένα: Δηλαδή;
Πέτρος: Πώς θα λέγονται οι τρανς-τζέντερ κλπ... με τι φύλο θα προσδιορίζονται επίσημα. Δεν έχω καταλάβει κι εγώ πολύ καλά.. Είναι ακόμα λίγο μπερδεμένο.
Λένα:Αυτοί θα λέγονται με το όνομά τους. Μαρία, Γεωργία κ.λ.π. ποιο το πρόβλημα; Έτσι δεν πρέπει;
Πέτρος: Ναι... έτσι πρέπει, αλλά κάποιοι βουλευτές λένε ότι θα καταπατηθεί το άβατο στο Άγιο Όρος άμα αρχίσουν να πηγαίνουν εκεί τρανς-τζέντερ Μαρίες.
Λένα: Εντάξει... κι αυτές! Άμα θέλουν να λέγονται Μαρίες, ας μην πηγαίνουν στο Όρος. Άμα θες να είσαι γυναίκα, να υποστείς και τις συνέπειες.
Πέτρος: Σωστό κι αυτό. Είχες/έχεις φίλους τρανς;
Λένα: Όχι. Απλώς ξέρω κάποια. Αλλά δεν είμαστε φίλες. Την Μυρτώ. Την χορεύτρια.
Πέτρος: Δεν την ξέρω... Διάβασα ότι πήγαινες καλοκαίρια Αντίρριο. Εγώ είμαι από το Αγρίνιο, εκεί έζησα μικρός. Έχω φάει πολλά καλαμάκια (σουβλάκια) περιμένοντας το φέρι στο Αντίρριο. Από πότε έχεις να πας;
Λένα: Πηγαίνω που και που κανένα διήμερο στην Ναύπακτο και περνάω κι από το Αντίρριο. Δεν είναι το ίδιο. Καμιά σχέση. Το Αντίρριο είναι συνδεδεμένο με τα παιδικά μου χρόνια και μέχρι εφηβεία. Όλα μου τα καλοκαίρια εκεί τα πέρναγα. Ήταν ο μπαμπάς μου από το Αντίρριο.
Πέτρος: Σου θυμίζει τον μπαμπά σου, ε;
Λένα: Παάααρα πολύ. Είχα πολύ έντονη σχέση μαζί του. Είχα κι έχω έρωτα.. Και όταν πηγαίνω, κάθομαι στην ταβέρνα του, στην καρέκλα του, και ησυχάζω. Βρίσκω το κέντρο μου, παρ' όλο που συγκινούμαι κιόλας.
Πέτρος: Εγώ έχασα τη μαμά μου πολύ πρόσφατα, γι αυτό πήγα σήμερα νεκροταφείο.
Λένα: Ωχ ρε συ. Τι να πω. Άσχημα πράγματα αυτά. Συλλυπητήρια.
Πέτρος: Ε .. το πίνουμε κι αυτό το πικρό ποτήρι... Αναπόφευκτο..Ευχαριστώ πάντως. Ήσουν παιδί της μαμάς ή του μπαμπά;
Λένα: Του πατέρα μου. Αλλά και την μάνα μου εννοείται την αγαπάω και την γουστάρω πολύ.
Πέτρος: Αδέρφια έχεις;
Λένα: Έχω αδερφό μεγαλύτερο δυο χρόνια, ο Γιάννης, ζει στο Μόναχο και έχει δυο παιδιά κορίτσια τέλεια. Είναι οδοντίατρος και τρομερός πιανίστας.
Πέτρος: Αυτόν τον καιρό με τι ασχολείσαι;
Λένα: Με πρόβες για επανάληψη το "Τυρρανόσαυροι REX", παράλληλα με τις πρόβες για ένα έργο μου πάνω στην Αντιγόνη που λέγεται "ΑΝΤΙΓΌΝΗ lonely planet", στη Στέγη, και μουσικές παραστάσεις με τον Δώρο Δημοσθένους για το Passport.
Πέτρος: Πολλά!
Λένα: Ταυτόχρονα γράφω ένα κείμενο που θα σκηνοθετήσω στην Γενεύη τον Φεβρουάριο. Και διάφορα άλλα.
Πέτρος: Πώς μπορείς να δουλεύεις τόσα πράγματα μαζί;
Λένα: Κοίτα, το προτιμώ από το να σκέφτομαι τη ζωή μου. Προτιμώ όλα όσα βράζουν μέσα μου να γίνονται λέξεις, τραγούδια, τρελά, αστεία κ.λ.π.
Πέτρος: Ακολουθείς αυστηρό πρόγραμμα;
Λένα: Όχι. Δεν έχω πολύ οργάνωση. Λειτουργώ καλύτερα στο χάος νομίζω.. Αγχώνομαι μέχρι να αρχίσω, μετά θα μπω και θα κάνω αυτό που πρέπει να κάνω.
Πέτρος: Δε τσιτώνεις; Δε σου βγαίνει σε νεύρα;
Λένα: Γενικά είμαι ήρεμη. Έχω μια μοναχικότητα.Θα μπορούσα να είμαι ζωγράφος, ή να ζω σε σπηλιά. Θα μου πεις γιατί δεν το κάνεις κοπέλα μου; Ε, γιατί μάλλον δεν μπορώ τελικά. Χαχαχα..
Πέτρος: Στις σπηλιές έχει υγρασία, μη πας... Κοιμάσαι αρκετά τουλάχιστον;
Λένα: Με τον ύπνο είχα και έχω πάντα πολύ καλή σχέση. Ευτυχώς. Γι αυτό σου λέω είμαι ήρεμη γενικά.
Πέτρος: Με τόσες επιτυχίες, πρέπει να έχεις βγάλει πολύ χρήμα, έτσι;
Λένα: Πολλά λεφτά. Τώρα που σου γράφω είμαι στην καμπάνα μου, στον Αστέρα. Χα χα.
Πέτρος: Πώς αισθάνεσαι σήμερα για τις γυμνές, - πολύ γυμνές -, σκηνές στην ταινία "Νο Sympathy for the Devil";
Λένα: Χαίρομαι που τις έκανα. Δεν με πίεσε κανένας. Το ήθελα και το πίστευα. Και τις βλέπω και λέω μπράβο, ωραίο κορμί, ωραία γκόμενα, ωραία φάση. Ένιωθα πολύ ελεύθερη.
Πέτρος: Με συγκινεί αυτή η φωτογραφία.
Λένα: Κι εμένα με συγκινεί. Με είχαν πιάσει τα κλάματα, στα αλήθεια. Συγκινούμαι γενικότερα όταν θυμάμαι τον εαυτό μου σε αυτή την ταινία. Είχα μεγάλη τρέλα και όρεξη που έπαιζα πρώτη φορά σινεμά. Πολλά γκάζια.
Πέτρος: Έτσι σε φαντάζομαι και στην εφηβεία από όσα έχω διαβάσει σε συνεντεύξεις. Με το μαγνητόφωνό σου δίπλα και τις κασέτες και τα βιβλία σου.
Λένα: Έτσι ήμουνα. Έγραφα πονεμένα ποιήματα..ζωγράφιζα...
Πέτρος: Τι σκεφτόσουν;
Λένα: Φιλοσοφούσα πολύ, ονειρευόμουν το μέλλον, όνειρα καλλιτεχνικά, έρωτες καμένοι. τα κλασσικά .. Είχα εννοείται και την εφηβική μαυρίλα... Το "όλα σκατά", "όλα μαύρα" κ.λ.π. Είχα και τσαμπουκά, όμως. Ότι θα βγω και θα τα κάνω όλα πουτάνα.
Πέτρος: Για τα μέτρα σου και όσο σε παίρνει, τα έκανες αρκετά πουτάνα. Έχεις προκαλέσει.
Λένα: Εγώ δεν το αισθάνομαι έτσι. Δεν νιώθω ότι έχω κάτι περίεργο. Αισθάνομαι πολύ κανονική. Λέω πράγματα που πιστεύω, ή που με πονάνε με έναν πολύ ευανάγνωστο τρόπο.
Πέτρος: οκ.
Λένα: Εμένα μου φαίνονται περίεργα κάτι συγκαλυμμένα πράγματα, κάτι καθωσπρεπισμοί στην τέχνη, κάτι ανώδυνα, χωρίς ρωγμή. Αυτά μου φαίνονται προκλητικά, αυτά που απευθύνονται είτε σε ηλίθιους, είτε σε πολύ έξυπνους.
Πέτρος: Έπαιζες νομίζω και κιθάρα μικρή. Την έχεις αυτή την κιθάρα;
Λένα: Την κιθάρα νομίζω την έχει η μάνα μου. Εγώ έχω μια άλλη....
Πέτρος: "Κοκκινοσκουφίτσα" η "Αθανάσιος Διάκος"; Με ποιον ταυτίζεσαι πιο πολύ; Και με τους δυο έχεις ασχοληθεί.
Λένα: Σε όλα τα έργα μου έχω πολύ προσωπική συμμετοχή και καθετί που έχω κάνει με έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, οπότε δεν έχω προτιμήσεις.
Πέτρος: Έχει και η Κοκκινοσκουφίτσα τη χάρη της πάντως! Αθώα... ανήξερη. Πού πας ρε Κοκκινοσκουφίτσα με το καλαθάκι; Τέλος πάντων. Κι εμείς έχουμε υπάρξει Κοκκινοσκουφίτσες. Για μένα μιλάω όχι για σένα.
Λένα: Κι άλλη ευτυχία βλέπω! Χαχαχα..
Πέτρος: χαχαχα
Λένα: Πλάκα κάνω.. Ντάξει.
Πέτρος: Ναι, δεν τρέχει τίποτα.. Γελάω. Σ' αρέσουν τα Ρεμπέτικα, έμαθα. Ποια από αυτές τις παλιές ρεμπέτισσες θα ήθελες να είχες για φίλη σου; Μαρίκα Παπαγκίκα; Μαρίκα Νίνου; Ρόζα Εσκενάζυ;
Λένα: Όλες αυτές είναι θεές. Όλες θα ήθελα να τις γνώριζα ή να τις άκουγα ζωντανά.
Πέτρος: Τι θα τις ρωτούσες αν γινόταν;
Λένα: Αυτό είναι δύσκολο. Δεν νομίζω ότι θέλω να ρωτήσω κάτι από κάποιον σπουδαίο. Ούτε καν τον Παπαδιαμάντη που είναι ο αγαπημένος μου. Θα μου άρεσε πιο πολύ να τον παρατηρήσω, να έπαιρνα λίγη από την αύρα του, να τον άκουγα να μιλάει.
Πέτρος: Φαντάζεσαι να έβλεπες στα καλά καθούμενα τον Παπαδιαμάντη σε καφενείο; Και να τον κάνεις χάζι; Έτσι...
Λένα: Ναι. Να υπήρχε κάπου, ε;
Πέτρος: Αγοράζεις ακόμα ψηλοτάκουνα παπούτσια;
Λένα: Πάντα.
Πέτρος: Και σε χρώματα;
Λένα: Ναι. Ό,τι μου κάνει εντύπωση, ό,τι πιο κουλό..Και μαύρα, αλλά και χρωματιστά.
Πέτρος: Τα φοράς στο σπίτι ή και έξω;
Λένα: Ε, όχι και στο σπίτι με τους δεκαπέντε πόντους!
Πέτρος: Πώς μπορείτε και περπατάτε με αυτά δεν ξέρω. Ηρωίδες.
Λένα: Συνηθίζεις. Εντάξει, δεν είναι και για πολύ περπάτημα.
Λένα: Ωραία φωτογραφία αυτή, μου αρέσει..
Πέτρος: Πολύ αίμα.
Λένα: Πολύ.
Πέτρος: Δεν φρικάρεις όταν παίζεις αυτή τη σκηνή;
Λένα: Από τη φωτογραφία τι καταλαβαίνεις;
Πέτρος: Για να δω καλύτερα..
Λένα: Ευτυχώς έχω το θέατρο, γιατί αλλιώς φοβάμαι ότι θα ήμουνα κάπως έτσι στη ζωή.
Πέτρος: Τώρα ποιος είναι πιο σκοτεινός απ' τους δυο μας;
Λένα: Εννοείται πως είμαι σκοτεινή, πως έχω κι αυτή την πλευρά!
Πέτρος: Μιας που μιλάμε για αίματα... Σε ποια ομάδα αίματος ανήκεις, ξέρεις;
Λένα: Όχι.
Πέτρος: Ούτε εγώ..Μπράβο μας!
Λένα: Χα χα..μπράβο μας
Πέτρος: Βρίσκω ότι σου πάει πολύ το μαλλί έτσι... Την έχεις σε καλή ανάλυση να μου τη στείλεις;
Λένα: Δεν ξέρω να στέλνω, θα προσπαθήσω.
Πέτρος: Α, ωραία. Ήρθε. Να σε ρωτήσω κάτι πριν κλείσουμε;
Λένα: Ναι.
Πέτρος: Αυτό το όνομα το "Μουνής", που έδωσες στον ήρωα σου στο ομώνυμο διήγημα, θα το έδινες στο γιο σου;
Λένα: Είσαι καλααααααααα;
Πέτρος: Μουνηηηή!! Έλα εδώ γρήγορα..χαχαχα..
Λένα: Ρε Μουνή, σου είπα να φτιάξεις το δωμάτιό σου...
Πέτρος: χαχαχα...Στο κατοικίδιό σου ίσως; Γιατί να μην λένε τον γάτο σου Μουνή;
Λένα: Και να φτάσει η ώρα που θα πω "Είμαι χάλια γιατί πρέπει να κάνω ευθανασία στο Μουνή μου";
Πέτρος: χαχαχαχα..λολ!!
Λένα: Χα χα, σε πέθανα;
Πέτρος: Εντελώς...Δεν θα σε απασχολήσω άλλο..Ξέρω ότι να πληκτρολογείς με ένα δάχτυλο είναι ζόρι.
Λένα: Εντάξει. Ευχαριστώ. Πέρασα πολύ ωραία.
Πέτρος: Κι εγώ. Αφού σου είπα. Είσαι φίλη μου εδώ και δέκα χρόνια.
Λένα: Άμα έρθεις σε παράσταση, να μιλήσουμε κι από κοντά.
Πέτρος: Ναι, βέβαια! ... Ποπό! Δώδεκα η ώρα! Πάω για ύπνο. Πρέπει να ξυπνήσω νωρίς για να πάω στο συνεργείο. Κάηκε η φλάντζα στο αμάξι. Μεγάλη ζημιά.
Λένα: Μα γιατί; Αφού εσένα μόνο καλά σου συμβαίνουν!
Πέτρος: χαχαχα... Δεν είχα βάλει λάδια.
Λένα: Σε φιλώ. Καλό ξημέρωμα.
Πέτρος: Επίσης...Φιλιά.
σχόλια