☛ «Αύγουστε Κορτώ, πώς κυλούν οι μέρες στην πλατεία Εξαρχείων;» ρωτήσαμε τον δημοφιλή συγγραφέα στο προηγούμενο τεύχος μας κι αυτός μίλησε για τη γειτονιά του. Το κείμενό του έσπασε ρεκόρ στα share και στα like, αλλά υπήρξαν και οι αντίθετες γνώμες: «Η εξιδανίκευση του μέτριου είναι ο εχθρός της βελτίωσης» σχολίασε δηκτικά ο Ugh, ενώ η χρήστρια με το ευφάνταστο ψευδώνυμο Ψαρόσουπα κονσέρβα, ιδανική για τον Έλληνα τηλεθεατή έγραψε: «Μια ασχήμια είναι το κέντρο της Αθήνας κι όμως κάποιοι είναι εθισμένοι σ' αυτήν». Κι όταν ο nibler υποστήριξε πως «τα Εξάρχεια είναι ωραία κι αυτό το κάνει η αγάπη του κόσμου που μένει εκεί», η απάντηση της Ψαρόσουπας ήταν η εξής: «Τα Εξάρχεια είναι ωραία από την άποψη ότι οι άνθρωποι είναι και λαϊκοί και μορφωμένοι και ζεστοί και απ' όλα. Αλλά από αισθητικής πλευράς είναι μια μπετόμαζα, όπως όλη η Αθήνα».
☛ Για το bullying ως βιοπολιτικό σύμπτωμα έγραψε στο άρθρο του ο Θοδωρής Αντωνόπουλος. Και η αναγνώστρια Iris Prismatica έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο: «Γενικώς, ακόμη και τώρα, με τη σχεδόν υπερβολική προβολή της εν λόγω έννοιας, μεγάλη μερίδα του πληθυσμού δεν έχει αποσαφηνισμένο στο μυαλό της τι συνιστά bullying και τι όχι. Συνήθως, το αναγνωρίζουμε όταν περιλαμβάνει ακραία βία, όταν τα θύματά του καταλήγουν αγρίως ξυλοκοπημένα ή νεκρά, όπως ο Άλεξ, ή (προς το παρόν) αγνοούμενα, όπως ο Βαγγέλης. Αν ρωτήσεις τους περισσότερους αν οι ίδιοι έχουν υπάρξει θύτες θα σου πουν όχι, αντιμετωπίζοντας τις δικές τους συμπεριφορές στο σχολείο ως "αθώα πειράγματα", "έλα, μωρέ, λίγη καζούρα" και γενικώς "έτσι είναι τα παιδιά, τι να κάνουμε". Όμως bullying δεν είναι μόνο οι ξυλοδαρμοί και τα ακραία περιστατικά, είναι και μικρές καθημερινές κινήσεις, λέξεις, χαρακτηρισμοί που λέγονται "για πλάκα", επανέρχονται όμως σε μόνιμη βάση και συχνά σημαδεύουν την προσωπικότητα των αποδεκτών για πάντα».
☛ Στα after-άδικα της Αθήνας βρέθηκαν ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και η Κατερίνα Ηλιάκη και κατέγραψαν στο ρεπορτάζ τους το ξαφνικό τους comeback τους στη νυχτερινή ζωή της πόλης. «Ο νόμος Παπαθεμελή... Τι μου θύμησες τώρα...» έγραψε η Ειρήνη Γεωργή. «Αυτά ήταν τα προβλήματά μου τότε, να μου μείνει άθικτο το outfit από σακούλες σκουπιδιών και glitter μέχρι τις 10 το πρωί, να φωσφορίζουν τα νύχια μου στο black light και να μαζέψω ωραία flyers για το άλλο Σ/Κ. Αυτήν τη στιγμή είναι Σάββατο βράδυ, τρώω μπανάνα με γιαούρτι και λιναρόσπορο, και σοκολατίτσα για διαβητικούς, και βλέπω Hobbit».
☛ «Υπάρχει κάτι ουσιώδες πίσω από την κενή νοήματος πρόκληση της Λένας Κιτσοπούλου;» αναρωτήθηκε στο άρθρο της η κριτικός θεάτρου μας Ματίνα Καλτάκη. «Νομίζω ότι η απάντηση στην ερώτηση είναι μονολεκτική: Όχι!» έγραψε ο S_Pablo. «Το πρόβλημα με την Κιτσοπούλου δεν είναι ότι κάνει κακές παραστάσεις ή ότι "διχάζει κοινό και κριτικούς". Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει μια σαφέστατη έλλειψη αισθητικής στις δουλειές της. Δεν κάνει κακό θέατρο, κάνει κακό σκέτο, και χρησιμοποιώ τη λέξη "κακό" καθαρά ως αισθητικό όρο (συνώνυμο του άσχημου). Έλεγα πριν από κάποια χρόνια ότι ακόμα κι αν δεν μου αρέσει, υπάρχει και αυτό το θέατρο και ίσως να είναι και χρήσιμο. Εδώ και καιρό έχω αλλάξει γνώμη. Πιστεύω ότι αυτού του είδους η ασχήμια είναι κάτι που δεν χρειαζόμαστε. Αν η Κιτσοπούλου έχει κάποιες καλές ιδέες ή κάποια μηνύματα που ενδιαφέρεται να μας μεταδώσει, μπορεί να γράψει ένα δοκίμιο. Δεν αμφισβητώ τις καλές της προθέσεις, αυτό που αμφισβητώ είναι η καλλιτεχνική της επάρκεια. Δυστυχώς γι' αυτήν και ευτυχώς για μας, η τέχνη απαιτεί αισθητική, κάτι που η Κιτσοπούλου δεν έχει. Το καλό είναι ότι ο κόσμος αρχίζει σιγά-σιγά να κατανοεί ότι η αντίδραση και η πρόκληση, όσο γοητευτικές κι αν είναι, δεν αποτελούν εχέγγυο αισθητικής απόλαυσης».
☛ «Γιατί δεν βλέπουμε στο κέντρο τουλάχιστον κάτι να φτιάχνεται, να ομορφαίνει;» αναρωτήθηκε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στη στήλη του και μια αναφορά του στη Δημοτική Αστυνομία ώθησε την Καλλιστώ να σχολιάσει: «Σαφώς η κατάσταση ήταν πολύ καλύτερη όταν υπήρχε Δημοτική Αστυνομία, όσο και αν η συγκεκριμένη στήλη απαξίωνε την παρουσία και το έργο της. Ας προσπαθήσετε να παρκάρετε (νόμιμα) στο κέντρο και πέριξ αυτού και θα αντιληφθείτε τη διαφορά». Της απάντησε ο JHL: «Κι όμως, έχω δει με τα μάτια μου μηχανάκια να τρέχουν στην Αρεοπαγίτου, με τη Δημοτική Αστυνομία δίπλα...».
Στο ίδιο άρθρο έγραψε ο tktk: «Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα υπέροχα μαγαζιά είναι τελείως ασύμβατα με τους άθλιους και ανεπαρκείς δημόσιους χώρους. Όντως πας κάπου, σε ένα υπέροχο μπαρ ή εστιατόριο, και περνάς από εντελώς τριτοκοσμικούς, βρόμικους και κακοφτιαγμένους χώρους – η μεγάλη διαφορά μας με την Ευρώπη, ανατολική και δυτική, πλούσια και φτωχή. Είναι ορατό με το που πατάς σ' αυτήν τη χώρα...».
σχόλια